اِشتال، گِئورگ (۱۶۶۰ـ۱۷۳۴)(Stahl, Georg)
شیمی دان آلمانی. این نظریه را مطرح کرد که سوختن مواد به علت وجود مادۀ قابل احتراقی با نام فلوژیستون است. مواد غنی از فلوژیستون، نظیر چوب، اغلب کاملاً می سوزند. فلزات، که فلوژیستون کمتری دارند، خوب نمی سوزند. شیمی دان های قرن ۱۸ به ارزیایی نظریات اشتال پرداختند تا آن که آنتوان لاوازیهنظرات او را رد کرد. اشتال در امیرنشین آنسباخ زاده شد و علم طب را در ینا آموخت. در ۱۶۸۷، پزشک دوک ساکس وایمار شد. از ۱۶۹۶ تا ۱۷۱۶، استاد پزشکی هاله بود و شیمی نیز تدریس می کرد. از ۱۷۱۶، پزشک فردریک اول، پادشاه پروس، بود. نظریۀ فلوژیستون نخستین تلاش برای توضیح مستدل احتراق بود؛ همان که ما آن را با نام اکسایش می شناسیم. تردید دربارۀ این نظریه زمانی آغاز شد که شیمی دان ها وزن محصولات این واکنش ها را اندازه گیری کردند: مواد با جدا شدن فلوژیستون بایستی سبک تر می شدند، در حالی که چنین نبود. اشتال این امر را به این صورت توجیه کرد که فلوژیستون بدون وزن است و حتی وزن منفی دارد.
شیمی دان آلمانی. این نظریه را مطرح کرد که سوختن مواد به علت وجود مادۀ قابل احتراقی با نام فلوژیستون است. مواد غنی از فلوژیستون، نظیر چوب، اغلب کاملاً می سوزند. فلزات، که فلوژیستون کمتری دارند، خوب نمی سوزند. شیمی دان های قرن ۱۸ به ارزیایی نظریات اشتال پرداختند تا آن که آنتوان لاوازیهنظرات او را رد کرد. اشتال در امیرنشین آنسباخ زاده شد و علم طب را در ینا آموخت. در ۱۶۸۷، پزشک دوک ساکس وایمار شد. از ۱۶۹۶ تا ۱۷۱۶، استاد پزشکی هاله بود و شیمی نیز تدریس می کرد. از ۱۷۱۶، پزشک فردریک اول، پادشاه پروس، بود. نظریۀ فلوژیستون نخستین تلاش برای توضیح مستدل احتراق بود؛ همان که ما آن را با نام اکسایش می شناسیم. تردید دربارۀ این نظریه زمانی آغاز شد که شیمی دان ها وزن محصولات این واکنش ها را اندازه گیری کردند: مواد با جدا شدن فلوژیستون بایستی سبک تر می شدند، در حالی که چنین نبود. اشتال این امر را به این صورت توجیه کرد که فلوژیستون بدون وزن است و حتی وزن منفی دارد.
wikijoo: اشتال،_گیورگ_(۱۶۶۰ـ۱۷۳۴)