وزارت امنیت دولت ( به آلمانی: Ministerium für Staatssicherheit ) موسوم به اشتازی ( به آلمانی: Stasi ) ، سازمان اطلاعاتی آلمان شرقی بود که مرکزش در برلین شرقی قرار داشت. اشتازی حدود ۴۰ سال به نظارت و بررسی فعالیت های شهروندان آلمان شرقی مشغول بود، و با استفاده از اطلاعات به دست آمده هرگونه نا آرامی را در نطفه خفه می کرد. در سال ۱۹۸۹ میلادی، اشتازی برای ۱۰ میلیون شهروند این کشور پرونده داشت. اشتازی بیش از ۹۱ هزار افسر داشت، و شبکه گسترده خبرچین های فعالش نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر را شامل می شدند. [ ۲] به ازای هر ۶۳ نفر از جمعیت آلمان شرقی یک نفر با اشتازی همکاری داشت. [ ۳]
مأموران اشتازی وظایف خود را در چارچوب شعار «دشمن کسی است که دگراندیش باشد» انجام می دادند. [ ۱]
اشتازی نه تنها مخالفان، بلکه احزاب کمونیست «برادر»، مانند حزب توده ایران را هم زیر نظر گرفته بود و در این احزاب هم جاسوسانی داشت. بنا به نوشتهٔ تحقیقی چارلی و رضا؛ از سازمان افسران حزب توده ایران تا سازمان امنیت آلمان شرقی، نوشته بهمن زبردست در شماره ۱۱۳ فصلنامه نگاه نو، محمد پورهرمزان و امیر شفابخش، از اعضای سابق سازمان افسران حزب توده ایران، در سال های مهاجرت با اشتازی همکاری می کردند. [ ۴]
اشتازی در تاریخ ۸ فوریه ۱۹۵۰ میلادی تشکیل و در تاریخ ۴ اکتبر ۱۹۹۰ رسماً منحل شد.
• اشتازی توانایی کنترل ۳۵۰ تلفن را به صورت هم زمان داشت. بخش ویژه ای در اشتازی مسئول ضبط کردن مکالمات تلفنی و سپس نوشتن چکیده ها یا متن کامل گفتگوها و سپس ارسال آن به بخش تحلیل اطلاعات بود.
• اشتازی مسئول کنترل مرزها به ویژه مرز مشترک با آلمان غربی بود.
• یکی از وظایف اشتازی، کنترل نامه ها و مرسولات پستی بود. روزانه بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نامه با استفاده از ماشین بخار باز می شدند و پس از خوانده شدن، دوباره نامه بسته و به مقصد دریافت کننده پست می شدند.
• از تکنیک های ردیابی اشتازی، جمع آوری نمونه ای از بوی بدن و عرق شهروندان مشکوک و گردآوری آن ها در بانک اطلاعاتی بود. به این منظور، فرد مورد ظن را در هنگام بازجویی، در اتاقی گرم ساعت ها بر روی یک صندلی خاص می نشاندند. سپس با یک دستمال کتانی دستگیره های صندلی را پاک می کردند و نشیمن گاه پارچه ای صندلی را جدا می کردند تا بوی عرق بدن آن فرد را در بانک اطلاعاتی شان جمع کنند. در مواردی که نیاز به تشخیص هویت بوده از سگ های آموزش دیده جهت ردیابی استفاده می کردند. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمأموران اشتازی وظایف خود را در چارچوب شعار «دشمن کسی است که دگراندیش باشد» انجام می دادند. [ ۱]
اشتازی نه تنها مخالفان، بلکه احزاب کمونیست «برادر»، مانند حزب توده ایران را هم زیر نظر گرفته بود و در این احزاب هم جاسوسانی داشت. بنا به نوشتهٔ تحقیقی چارلی و رضا؛ از سازمان افسران حزب توده ایران تا سازمان امنیت آلمان شرقی، نوشته بهمن زبردست در شماره ۱۱۳ فصلنامه نگاه نو، محمد پورهرمزان و امیر شفابخش، از اعضای سابق سازمان افسران حزب توده ایران، در سال های مهاجرت با اشتازی همکاری می کردند. [ ۴]
اشتازی در تاریخ ۸ فوریه ۱۹۵۰ میلادی تشکیل و در تاریخ ۴ اکتبر ۱۹۹۰ رسماً منحل شد.
• اشتازی توانایی کنترل ۳۵۰ تلفن را به صورت هم زمان داشت. بخش ویژه ای در اشتازی مسئول ضبط کردن مکالمات تلفنی و سپس نوشتن چکیده ها یا متن کامل گفتگوها و سپس ارسال آن به بخش تحلیل اطلاعات بود.
• اشتازی مسئول کنترل مرزها به ویژه مرز مشترک با آلمان غربی بود.
• یکی از وظایف اشتازی، کنترل نامه ها و مرسولات پستی بود. روزانه بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ نامه با استفاده از ماشین بخار باز می شدند و پس از خوانده شدن، دوباره نامه بسته و به مقصد دریافت کننده پست می شدند.
• از تکنیک های ردیابی اشتازی، جمع آوری نمونه ای از بوی بدن و عرق شهروندان مشکوک و گردآوری آن ها در بانک اطلاعاتی بود. به این منظور، فرد مورد ظن را در هنگام بازجویی، در اتاقی گرم ساعت ها بر روی یک صندلی خاص می نشاندند. سپس با یک دستمال کتانی دستگیره های صندلی را پاک می کردند و نشیمن گاه پارچه ای صندلی را جدا می کردند تا بوی عرق بدن آن فرد را در بانک اطلاعاتی شان جمع کنند. در مواردی که نیاز به تشخیص هویت بوده از سگ های آموزش دیده جهت ردیابی استفاده می کردند. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
wiki: اشتازی