اشتا

لغت نامه دهخدا

اشتا. [ اِ / اُ ] ( اِمص ) عجله. شتاب. ( برهان ). اشتاب.

فرهنگ فارسی

عجله شتاب

گویش مازنی

/eshtaa/ اشتها

پیشنهاد کاربران

اشم وهو وهیشتم استی / اشتا استی اشتا اهمائه هیت اشائه وهیشتائه اشم . . . . ( دینِ زرتشتِ پیامبر )
جمله آغازین یعنی : ( به نامِ خداوندِ بخشایشگرِ مهربان )
در قرآن سوره زلزال کلمه ( اشتاتا ) دیده میشه یعنی پراکنده و پخش شدن / ( همه عناصرِ پایه ی دین از زرتشتِ پاک سرشت بود )
واژه ای به صورت "شتا" که ش آن ساکن است در زبان پشتو رایج است و معنی آن "هست" در فارسی، می باشد. و ایرانیان وقتی پشتو می آموزند آن را به صورت "اشتا" تلفظ می کنند.

بپرس