اشامان

لغت نامه دهخدا

( آشامان ) آشامان. ( نف ، ق ) در حال ِ آشامیدن.
اشأمان. [ اَ ءَ ] ( اِخ ) موضعی در قول ذی الرمة:
اعن ترسمت من خرقاء منزلة
ماءالصبابات من عینیک مسجوم
کأنها بعد احوال مضین لها
بالاشأمین یمان فیه تسهیم.
( معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

( آشامان ) در حال آشامیدن
موضعی در قول ذی الرمه اعن ترسمت من خرقائ منزله مائ الصبابات من عینیک مسجوم کانها بعد احوال مضین لها بالاشامین یمان فیه تسهیم

پیشنهاد کاربران

بپرس