اش خر

لغت نامه دهخدا

اشخر. [ اَ خ َ ] ( ع اِ ) درخت عُشَر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

اشخر. [ اَ خ َ ] ( اِخ ) یمنی جمال الدین. او راست : شرح بهجةالمحافل و بغیةالاماثل فی تلخیص المعجزات و السیر و الشمائل تألیف ابوبکر عامری. ( معجم المطبوعات جزء 2 چ مصر 1330 ).

گویش مازنی

( آش خر ) /aash Kher/ آش پشت پا

پیشنهاد کاربران

بپرس