اسیستول

آسیستول. آسیستول ( به انگلیسی: Asystole ) یا بدون سیستول در پزشکی، یکی از وضعیت های مربوط به فعالیت الکتریکی قلب است. در این حالت عضلهٔ قلب هیچ گونه انقباضی نداشته و قلب هیچ خروجی و جریان خونی ندارد. آسیستول یکی از شرایطی ست که ممکن است در برخی کشورها منجربه صدور گواهی مرگ قانونی یا مرگ بالینی توسط پزشک در محل مورد استفاده قرار گیرد.
در شرایط آسیستول، درمان توسط احیای قلبی ریوی ( CPR ) همراه با داروهای تنگ کنندهٔ رگ، مانند اپی نفرین ( آدرنالین ) ادامه می یابد. بعضی اوقات می توان یک عامل برگشت پذیر را شناسایی و درمان کرد.
قبلاً مداخلات زیادی توصیه می شد، ( مثل آتروپین وریدی و دفیبریلاسیون ) که دیگر امروزه در پروتکل های توصیه شده روتین ( که توسط مراکز ماژور توصیه می شوند ) وجود ندارد. نرخ بقا در یک بیمار ایست قلبی با آسیستول بسیار پایین تر از یک بیمار با ریتم متمایل به دفیبریلاسیون است. در خارج از بیمارستان، میزان زنده ماندن ( حتی با مداخله اورژانس ) کمتر از ۲ درصد است.
• کم حجمی خون
• هیپوکسی
• یون های هیدروژن ( اسیدوز )
• سرمازدگی
• هیپرکالمی یا هیپوکالمی
• هیپوگلیسمی
• دارو یا مواد سمی ( مصرف بیش از حد )
• تامپوناد قلبی
• پنوموتوراکس
• هموتوراکس
• ترومبوز ( انفارکتوس میوکارد )
• ترومبوز ( آمبولی ریه )
• تروما ( کم حجمی خون، از دست دادن خون )
• ریتم فیبریلاسیون در صورت عدم احیای قلبی ریوی