اسید اسپارتیک

اسید آسپارتیک. اسید آسپارتیک ( D - AA ) : یک آلفا آمینو اسید با فرمول شیمیایی بسته HOOCCH ( NH2 ) CH2COOH است. آنیون کربوکسیلات و نمک اسید آسپارتیک به عنوان آسپارتات شناخته شده است. این آمینو اسید در سال ۱۸۲۷ برای اولین بار توسط Plisson مشاهده شد. این ماده دارای دو ساختار فضایی L و D است که ساختار L - آسپارتیک به طور طبیعی موجود بوده و ایزومر L این آمینواسید در ساخت پروتئین ها در طبیعت کاربرد دارد. کدون های این آمینواسید GAU و GAC است. ایزومر D این آمینواسید بسیار محدودتر است و در سنتزهای آنزیمی تولید نمی شود، اما در سنتزهای شیمیایی معمولاً مخلوط راسمیک از این دو بدست می آید. این آمینواسید همراه با گلوتامیک اسید به عنوان یک آمینواسید اسیدی با pka=۳٫۹ طبقه بندی شده است.
اسید آسپارتیک به طور طبیعی درون بدن در غده هیپوفیز، هیپوتالاموس و بیضه ها یافت می شود و نقش اساسی آن افزایش سطح تستوسترون در بدن می باشد که موجب افزایش تولید هورمون های رشد و بهبود توان جنسی می گردد، همچنین آسپارتیک توان انسان را افزایش می دهد، به درمان اختلال های عصبی کمک می کند، برای درمان خستگی مناسب است و نقش مهمی را در سوخت و ساز بر عهده دارد. ممکن است در اثر کاهش میزان اسید آسپارتیک انسان دچار خستگی شدید شود، زیرا با کاهش مقدار این اسید، انرژی سلولی نیز کاهش می یابد. این اسید برای درمان اختلال های عصبی و مغزی سودمند می باشد. اسید آسپارتیک برای ورزشکاران ( خصوصاً دوپینگی ها ) مناسب است و با کمک به دفع آمونیاک اضافی، از کبد محافظت می کند. اسید آسپارتیک با سایر اسیدهای آمینه ترکیب می شود و مولکولهایی را به وجود می آورد که مواد سمی را جذب و آن ها را از طریق جریان خون از بدن خارج می کند. این اسید به نقش سلول و کار مولکولهای RNA و DNA، که حامل اطلاعات ژنتیکی می باشند، کمک می کند. اسید آسپارتیک تولید ایمونوگلوبولین و پادتن ها ( پروتئین های دستگاه دفاعی بدن ) را می افزاید. [ ۳]