اسیب عصبی

آسیب عصبی. آسیب عصبی آسیب به بافت عصبی است. هیچ سامانه دسته بندی واحدی وجود ندارد که بتواند انواع مختلف آسیب عصبی را توصیف کند. در سال ۱۹۴۱، سدون دسته بندی آسیب های عصبی را بر اساس سه نوع اصلی آسیب رشته عصبی و اینکه آیا پیوستگی عصبی وجود دارد، ارائه داد. [ ۱] با این حال، معمولاً آسیب عصبی ( محیطی ) بر اساس میزان آسیب به عصب و بافت همبند پیرامون آن در پنج مرحله دسته بندی می شود، زیرا سلول های گلیال پشتیبانی کننده نیز ممکن است درگیر شوند. بازسازی عصبی در دستگاه عصبی محیطی برخلاف دستگاه عصبی مرکزی امکان پذیر است. [ ۲] [ ۳] فرایندهایی که در بازسازی عصبی محیطی رخ می دهد را می توان به رویدادهای مهم زیر تقسیم کرد: فساد والرین، بازسازی/رشد آکسون و احیای دوباره عصب. حوادثی که در بازسازی محیطی اتفاق می افتد با توجه به محور آسیب عصب رخ می دهد. بیخ نزدیک به انتهای نورون آسیب دیده اشاره دارد که هنوز به جسم سلولی نورون متصل است و همان بخشی است که بازسازی می شود. بیخ دور به انتهای دیگر نورون آسیب دیده اشاره دارد که هنوز به انتهای آکسون متصل است. این بخش از نورون رو به زوال می رود اما در ناحیه ای که آکسون در حال بازسازی رشد می کند، باقی می ماند. مطالعه آسیب عصب محیطی در طول جنگ داخلی آمریکا آغاز شده و تا حد استفاده از مولکول های تقویت کننده رشد بسیار گسترش یافته است. [ ۴]