اسیا کردن

آسیا کردن. خُرد و آردکردن گندم، جو و دانه های گیاهی یا گچ و آهک، و گرفتن روغن گیاه. آسیا از کهن ترین ابداعات انسان در دوران پیش از تاریخ است و انواع مختلف دارد که عبارت اند از دستی، آبی، بادی، سُتوری، بُخاری و برقی. در آسیای دستی دو سنگ ضخیم روی یکدیگر قرار دارند و سنگ رویی با دست چرخانده می شود و دانه های میان دو سنگ را خُرد می کند. در آسیای آبی توربینی در مسیر آب قرار دارد و با اهرم هایی به قسمتی متصل است که عمل خُردکردن در آن جا صورت می گیرد. در آسیای بادی، که به آن بادآس نیز می گویند، باد آسیا را به گردش درمی آورد. آسیای ستوری را حیوان باری می چرخاند که خرآس یا بزرگ آس نیز نامیده می شود. آسیاهای بخاری و برقی نیز با نیروی بخار و برق به گردش درمی آیند و عمل خردکردن یا روغن گیری را انجام می دهند.