اسکوتر و موتورسیکلت برقی

موتورسیکلت و اسکوتر برقی، وسایل نقلیه پلاگ این الکتریکی با دو یا سه چرخ هستند. برق بر روی یک صفحه در یک باتری قابل شارژ ذخیره می شود که یک یا چند موتور الکتریکی را راه می اندازد.
موتور این وسایل از گونه براشلس می باشد و اکنون برترین شرکت های تولیدکننده این گونه موتورها بوش آلمان و شرکت تسلای آمریکا می باشد.
تاریخچه اولیه موتورسیکلت های الکتریکی تا حدودی نامشخص است. در ۱۹ سپتامبر ۱۸۹۵، یک درخواست ثبت اختراع برای یک «دوچرخه الکتریکی» توسط اوگدن بولتون جونیور از کانتون اوهایو واصل شد.   [ ۱] در 8 نوامبر همان سال، یکی دیگر از درخواست ثبت اختراع برای "دوچرخه الکتریکی" توسط Hosea W. Libbey از بوستون واصل شد. [ ۲]
در نمایشگاه چرخه استنلی در سال ۱۸۹۶ در لندن انگلستان، تولیدکننده دوچرخه هامبر یک دوچرخه پشت سر هم الکتریکی به نمایش گذاشتند. موتوری که توسط بانکی از باتری های ذخیره سازی تغذیه می شد و جلوی چرخ عقب قرار می گرفت. کنترل سرعت توسط مقاومتی بود که در سراسر دسته ها قرار داده شده بود. این دوچرخه برقی عمدتاً برای استفاده از مسیر مسابقه در نظر گرفته شده بود.
در اکتبر ۱۹۱۱ پاپیولر مکانیکس به معرفی موتورسیکلت الکتریکی جدیدی پرداخت. او ادعا می کرد که این موتورسیکلت برقی برد ۷۵ مایل ( ۱۲۱ کیلومتر ) تا ۱۰۰ مایل ( ۱۶۰ کیلومتر ) به ازای هر بار شارژ دارد. این موتورسیکلت دارای یک کنترل کننده سه سرعته بود که سرعت آن ۴ مایل ( ۶٫۴ کیلومتر ) ، ۱۵ مایل ( ۲۴ کیلومتر ) و ۳۵ مایل ( ۵۶ کیلومتر ) در ساعت بود. [ ۳]
در سال ۱۹۱۹ Ransomes, Sims & Jefferies یک موتورسیکلت الکتریکی نمونه اولیه ساختند که در آن باتری ها زیر صندلی موتور نصب شده بودند. با اینکه موتور برای استفاده از جاده به ثبت رسیده بود، اما هرگز از مرحله آزمایشی جلوتر نرفت.
در سال ۱۹۳۶ برادران لیملت یک شرکت موتورسیکلت الکتریکی به نام ( Société pour l’étude et la Construction de Véhicules Electriques or Company for research and manufacture of electric vehicles ) برای تحقیق و ساخت خودروهای الکتریکی در بروکسل تأسیس کردند. آن ها در دوران اشغال آلمان با اجازه خود به تولید ادامه دادند. به دلیل جیره بندی سوخت، درجه ای از موفقیت را پیدا کردند. اما پس از جنگ به مدل های معمولی روی آورند. مدل های الکتریکی تا سال ۱۹۴۸ در دسترس باقی ماندند.