اسکلروز جانبی امیوتروفیک

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک. بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک ( به انگلیسی: Amyotrophic lateral sclerosis ) ( به صورت مخفف: ALS ) یا بیماری لو گهریگ ( به انگلیسی: Lou Gehrig's Disease ) یک بیماری نورون های حرکتی یا ( MND یا Motor Neuron Disease ) است که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی ( مغز و نخاع ) و دستگاه عصبی محیطی می شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شایعترین بیماری نورون های حرکتی ( MND ) می باشد؛ بنابراین این بیماری هم علایم نورون محرکه فوقانی و هم نشانه های نورون محرکه تحتانی را ایجاد می کند. در حقیقت در ALS نشانه های فلج مرکزی و محیطی تواماً ایجاد می شود.
این بیماری منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات ( به ویژه عضلات مخطط ) می گردد و با تضعیف ماهیچه ها به تدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می شود. به طوری که توانایی هرگونه حرکتی از شخص سلب خواهد شد. معمولاً مبتلایان به این بیماری مدت زمان زیادی زنده نمی مانند. اگر چه این مدت برای استیون هاوکینگ بین ۲ تا ۳ سال پیش بینی شده بود، اما او علی رغم همه مشکلات و ناراحتی ها تا سال ها به زندگی خود ادامه داد و برای فرارسیدن مرگ لحظه شماری نمی کرد و بعد از ۵۵ سال او را از پا درآورد. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً دچار ناتوانی های حرکتی شده و ۳ تا ۵ سال پس از ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می دهند. اگر چه ۲۰ درصد این بیماران تا ۵ سال و ۱۰ درصد آن ها تا ۱۰ سال زنده خواهند ماند. در این بیماری دستگاه عصبی مرکزی و ماهیچه ها به ویژه ماهیچه های دست، پا، ساعد، سر و گردن به شدت صدمه می بینند.
علت این بیماری نامشخص است[ ۱] اما به نظر می رسد فرایندهای التهابی که در موتور نورونها اتفاق می افتد، دلیل بروز آن باشد.
این بیماری ممکن است در اثر معیوب بودن ژن SOD۱ بوجود آمده باشد. اما تاکنون علت دقیق ابتلا به ALS شناخته نشده است. ناتوانی حرکتی در این افراد سبب ایجاد زخم هایی ناشی از فشارهای طولانی مدت روی نقاط خاصی از بدن می شود. ابتلا به ذات الریه در اثر مشکلات موجود در بلع این افراد و همچنین تجمع ترشحات در مسیرهای هوایی از دیگر عوارض جانبی احتمالی در افراد مبتلا به ALS است. این در حالی است که تحلیل نیروی جسمانی فرد می تواند جنبه های مختلف زندگی او مانند کار، روابط اجتماعی و… را تحت تأثیر پیامدهای نامطلوب خود قرار دهد. پژوهشگران برای بررسی منشأ ایجاد این بیماری نظریه های گوناگونی مانند عوامل عفونی، اختلال در دستگاه ایمنی بدن، علل وراثتی، مواد سمی، عدم تعادل مواد شیمیایی در بدن و همچنین سوءتغذیه را بررسی کرده اند. اگرچه پژوهشگران تاکنون به عامل ایجادکننده این بیماری در بیماران مختلف پی نبرده اند، اما در سال ۱۹۹۳ با شناسایی عامل ژنتیکی مؤثر در انتقال بیماری ALS براساس عوامل وراثتی توسط گروهی از کارشناسان علوم ژنتیک و روان پزشکان بالینی یک قدم به شناسایی عامل ایجاد بیماری نزدیک تر شدند. این عامل ژنتیکی در به رمز درآوردن آنزیمی که از سلول ها در برابر آسیب های ایجاد شده توسط رادیکال های آزاد محافظت می کند، نقش دارد.