اِسکلت فضایی (space-frame)
در معماری، نوعی اسکلت بندی سازه ای سبُک و مثلث بندی شده، که طوری طراحی می شود تا مقاومت آن در برابر بارهای اِعمالی یکنواخت باشد. در اصل برای ساخت دهانه های وسیع، همچون سالن های نمایشگاه ها، ورزشگاه ها، و آشیانه های هواپیما، به کار می رود. برج ایفل، پاریس (۱۸۸۹) یک اسکلت بندی فضایی با تیرهای فولادی پرچ کاری شده است. گنبد ژئودِزیک (گنبد نیم کره ای) باک مینستر فولر، از ابداعات معاصر در این زمینه است ـ نوعی اسکلتِ فضایی پوسته ای، که با پلاستیک، تخته چندلا، یا ورق فلزی پوشانده می شود. اَلگزاندر گراهام بل اسکلت بندی فضایی متشکل از قاب های چهاروجهی را اختراع کرد (۱۹۰۳ـ۱۹۰۷)، و با استفاده از آن برجی با ارتفاع ۲۳ متر ساخت که وزن آن فقط۴.۶ تن بود. بهره گیری از اسکلت بندی فضایی در ساخت ایستگاه های فضایی و تلسکوپ های فضایی، به سبب سبُکی و سهولت نصب، در دستِ بررسی و تحقیق است.
در معماری، نوعی اسکلت بندی سازه ای سبُک و مثلث بندی شده، که طوری طراحی می شود تا مقاومت آن در برابر بارهای اِعمالی یکنواخت باشد. در اصل برای ساخت دهانه های وسیع، همچون سالن های نمایشگاه ها، ورزشگاه ها، و آشیانه های هواپیما، به کار می رود. برج ایفل، پاریس (۱۸۸۹) یک اسکلت بندی فضایی با تیرهای فولادی پرچ کاری شده است. گنبد ژئودِزیک (گنبد نیم کره ای) باک مینستر فولر، از ابداعات معاصر در این زمینه است ـ نوعی اسکلتِ فضایی پوسته ای، که با پلاستیک، تخته چندلا، یا ورق فلزی پوشانده می شود. اَلگزاندر گراهام بل اسکلت بندی فضایی متشکل از قاب های چهاروجهی را اختراع کرد (۱۹۰۳ـ۱۹۰۷)، و با استفاده از آن برجی با ارتفاع ۲۳ متر ساخت که وزن آن فقط۴.۶ تن بود. بهره گیری از اسکلت بندی فضایی در ساخت ایستگاه های فضایی و تلسکوپ های فضایی، به سبب سبُکی و سهولت نصب، در دستِ بررسی و تحقیق است.
wikijoo: اسکلت_فضایی