اسکفه

لغت نامه دهخدا

اسکفه. [ اُ ک ُف ْ ف َ ] ( ع اِ ) آستانه. اسکفةالباب ؛ آستانه در. ( منتهی الارب ). آستانه زیرین. ( مهذب الاسماء ). چوب پائین آستانه که مردم بدان پا نهند، و چوب بالا را ساکف گویند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آستانه آستان در .

پیشنهاد کاربران

بپرس