اسکده

لغت نامه دهخدا

( آسکده ) آسکده. [ ک َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) جایگاه آسیا. مطحن. ( ربنجنی ). آسیاکده. مرحی. سرآسیا. آسیاخانه. آس خانه.
اسکده. [ ] ( اِخ ) دهی جزء دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان رشت در 12000 گزی جنوب رشت و 5000 گزی جنوب لاکان. دامنه ، معتدل مرطوب ، مالاریائی. سکنه 95 تن.زبان گیلکی فارسی. استخر محلی. محصول برنج. شغل اهالی زراعت ، راه مالرو. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2 ).

فرهنگ فارسی

( آسکده ) جایگاه آسیا

فرهنگ عمید

( آسکده ) آس خانه، آسیاخانه، جای آسیا، محل آسیا.

پیشنهاد کاربران

بپرس