اسکتو

لغت نامه دهخدا

اسکتو. [ اُ ک ُ ] ( اِ ) بلغت تنکابن سُعْداست و گرههای ریشه گیاهی را نیز به این اسم خوانند. و آن مدور و بسیار لذیذ و شیرین و بقدر نخودی میباشد و برگش باریکتر از برگ کراث است و زیاده بر سه عدد نمی باشد و بی ثمر و بی گل و در ریگزارهای حریم آبها میروید. ( تحفه حکیم مؤمن ). و رجوع به سُعْد شود.

پیشنهاد کاربران