اسکالد

اسکالد ( به زبان نروژی باستان: skáld ) در اساطیر شمال، شاعران، موسیقی دانان، داستان سراها، مشاوران، استادان و مهمتر از آن ها مورخانی بودند که به صورت کلامی دانش و اطلاعات نژاد خود را حفظ می کردند. اسکالد به طور کلی به شاعرانی گفته می شد که در دربار رهبران اسکاندیناوی و ایسلندی در عصر وایکینگ ها و قرون وسطا شعر می سرودند. پادشاهان از اینکه اسکالدها دربارهٔ آن ها صحبت کنند هراس داشتند، چون آنان کسانی بودند که شخصیت افراد را به عنوان یک قهرمان یا ضدقهرمان در نظر می گرفتند. اسکالد با داشتن مهارت های منحصر به فرد خود، بسیار در جامعه وایکینگ ها مورد احترام بودند. آن ها با بازگو کردن داستان های خود، تمام اطلاعات و فرهنگ مردم را از یک نسل به نسلی دیگر انتقال می دادند، تا زمانی که این اطلاعات بوسیلهٔ نوشتن قادر به ثبت بود. به لطف اسکالدها، دانش و اطلاعات امروزی از قهرمانان و ضد قهرمانان، شجره نامه خانوادگی، جنگ ها، دین و مذهب، ساختار اجتماعی و منشأ آن ها در دسترس است. [ ۱]
اشعار شمالی به دو دستهٔ ادائیک و اسکالدیک تقسیم می شود. نظم اشعار ادای شاعرانه ناشناس است و به زبانی نسبتاً ساده سروده شده اند. زمینهٔ آن ها حماسی یا برگرفته از افسانه های پهلوانان بوده و بند در تعداد خطوط همان شعر متفاوت است. در طرف دیگر اشعار اسکالدیک معمولاً به شاعران نام دار نسبت داده می شود که بسیاری از آن ها اشعار مورد تقدیری برای فرمانرواها و پادشاهان سروده اند. اشعار اسکالدیک پیروی قوانین سختگیرانه ای است و همچنین می تواند ساختار بسیار پیچیده ای داشته باشد. زبان مورد استفاده در آن ها اغلب دشوار و شامل نظریه های غنی بود و به مانند چالشی می ماند. [ ۲]