اِسکارْچا، جیان روبرتو (۱۹۳۳)(Scarcia, Jean Roberto)
خاورشناس ایتالیایی. زبان فارسی را در دانشکدۀ ادبیات رم فراگرفت. استاد زبان و ادبیات ایتالیایی در دانشگاه تهران (۱۹۵۶ـ۱۹۵۷) و استادیار اسلام شناسی در دانشگاه خاورشناسی ناپل و دانشگاه رم (۱۹۵۹ـ۱۹۶۷) بود و صاحب کرسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ونیز شد (۱۹۶۷). در دانشگاه فوسکاری ونیز، بنیاد ایران شناسی پی افکند. کتاب ها و مقالات بسیاری دربارۀ زبان و تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام نوشته یا به ایتالیایی ترجمه کرده است. از آثارش: مسائل زمامداری نزد امامیه (ویسبادن، ۱۹۵۹)؛ ترجمۀ زردشت و تخیلات مذهبی از انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ تاریخ جهانگشای جوینی از روی ترجمۀ انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ گزیده ای از اشعار حافظ؛ ترجمۀ صفت نامۀ درویش محمدخان غازی، با تصحیح و توضیحات لغوی (رم، ۱۹۶۵)؛ سه نمایش کمدی که ترجمۀ سه اثر میرزا آقا تبریزی است (رم، ۱۹۶۷)؛ تاریخ ادبیات ترکی (میلان، ۱۹۷۱)؛ گلشن راز قدیم با همکاری ریکاردو تسیپولی (میلان، ۱۹۷۶)؛ سبک قدیم فارسی (تهران، ۱۹۷۷)؛ تحول و گسترش ادبیات فارسی از عصر صفوی تاکنون (رم، ۱۹۷۷)؛ تاریخ ادبیات جامع فارسی (۱۹۶۹).
خاورشناس ایتالیایی. زبان فارسی را در دانشکدۀ ادبیات رم فراگرفت. استاد زبان و ادبیات ایتالیایی در دانشگاه تهران (۱۹۵۶ـ۱۹۵۷) و استادیار اسلام شناسی در دانشگاه خاورشناسی ناپل و دانشگاه رم (۱۹۵۹ـ۱۹۶۷) بود و صاحب کرسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ونیز شد (۱۹۶۷). در دانشگاه فوسکاری ونیز، بنیاد ایران شناسی پی افکند. کتاب ها و مقالات بسیاری دربارۀ زبان و تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام نوشته یا به ایتالیایی ترجمه کرده است. از آثارش: مسائل زمامداری نزد امامیه (ویسبادن، ۱۹۵۹)؛ ترجمۀ زردشت و تخیلات مذهبی از انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ تاریخ جهانگشای جوینی از روی ترجمۀ انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ گزیده ای از اشعار حافظ؛ ترجمۀ صفت نامۀ درویش محمدخان غازی، با تصحیح و توضیحات لغوی (رم، ۱۹۶۵)؛ سه نمایش کمدی که ترجمۀ سه اثر میرزا آقا تبریزی است (رم، ۱۹۶۷)؛ تاریخ ادبیات ترکی (میلان، ۱۹۷۱)؛ گلشن راز قدیم با همکاری ریکاردو تسیپولی (میلان، ۱۹۷۶)؛ سبک قدیم فارسی (تهران، ۱۹۷۷)؛ تحول و گسترش ادبیات فارسی از عصر صفوی تاکنون (رم، ۱۹۷۷)؛ تاریخ ادبیات جامع فارسی (۱۹۶۹).
wikijoo: اسکارچا،_جیان_روبرتو_(۱۹۳۳)