اسکار فریره ( زادهٔ ۱۵ فوریهٔ ۱۹۷۶ ) رکابزن حرفه ای سابق اهل اسپانیا است که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد. او یکی از بهترین رکابزنان سرعتی بود و سه بار قهرمان جهان شد. سه بار برندهٔ میلان–سانرمو شد. همچنین در ۴ مرحلهٔ تور دو فرانس و ۷ مرحلهٔ ووئلتا اسپانیا به پیروزی رسید.
فریره نوعی فلسفهٔ تمرینی داشت و مسافت های کمتری را نسبت به بیشتر رکابزنان حرفه ای طی می کرد. [ ۱]
فریره در تورلاوگا زاده شد و در سال ۱۹۹۸ با پیوستن به تیم ویتالیسیو سگوروس حرفه ای شد. در آن فصل در یک مسابقه پیروز شد که یکی از مراحل تور کاستیا و لئون بود. در فصل ۱۹۹۹ پیروزی های اندکی تا مسابقات قهرمانی جهان به دست آورد. او به ورونا رفت تا فهرست تیم اسپانیا را کامل کند و جایزهٔ قهرمانی جهان را صرف خرید آسانسور برای آپارتمان مادربزرگش کرد.
فریره در سال ۲۰۰۰ به تیم ماپی - کوییک استپ پیوست که از سال ۱۹۹۴ بهترین تیم رده بندی بود. در آن سال در ۱۱ مسابقه از جمله ۲ مرحله از ووئلتا اسپانیا به پیروزی رسید. همچنین در مسابقات قهرمانی جهان بر سکوی سوم ایستاد. در فصل ۲۰۰۱ دومین بار قهرمان جهان شد و در فصل ۲۰۰۲ در یک مرحله از تور دو فرانس پیروز شد.
در فصل ۲۰۰۳ به تیم رابوبانک رفت و در نخستین فصل حضور خود، برندهٔ شش مسابقه شد. در فصل ۲۰۰۴ برندهٔ میلان–سانرمو و نایب قهرمان تیرنو–آدریاتیکو شد، در یک مرحله از ووئلتا به پیروزی رسید و برای سومین بار، قهرمان جهان شد. فصل ۲۰۰۵ را با قهرمانی در تیرنو–آدریاتیکو و چند مسابقهٔ دیگر آغاز کرد. سپس به دلیل درد زینی از ادامهٔ فصل بازماند.
در فصل ۲۰۰۶ برندهٔ یک مرحله از تیرنو–آدریاتیکو و تور سوئیس شد. در تور دو فرانس، در دو مرحله به پیروزی رسید و تا هنگام کناره گیری به دلیل بیماری، در رقابت برای پیراهن سبز امتیازی بود. سپس فاتح کلاسیک واتنفال شد و دوباره به دلیل مصدومیت گردن و ستون فقرات، ادامهٔ فصل را از دست داد.
در تور دو فرانس ۲۰۰۷ موفقیتی به دست نیاورد که یکی از دلایل آن، حمایت از رهبری میشل راسموسن بود. در همان فصل، در سه مرحله از ووئلتا پیروز شد. در تور ۲۰۰۸، فریره برندهٔ پیراهن امتیازی شد. در تو ۲۰۰۹ فریره و رکابزنی دیگر، هدف تفنگ بادی قرار گرفتند. ساچمه به ران فریره خورد و در رتبهٔ ۱۱۷ آن مرحله قرار گرفت. [ ۲]
در مارس ۲۰۱۰ فریره برندهٔ میلان–سانرمو شد و در اکتبر همان سال، نخستین اسپانیایی شد که فاتح پاریس–تور شده است. در همین مسابقه، به خاطر شکستن رکورد سرعت متوسط در مسابقات یک روزه برندهٔ جایزهٔ غیر رسمی روبان قرمز شد. سرعت متوسط او ۴۷٫۷۳ کیلومتر بر ساعت بود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففریره نوعی فلسفهٔ تمرینی داشت و مسافت های کمتری را نسبت به بیشتر رکابزنان حرفه ای طی می کرد. [ ۱]
فریره در تورلاوگا زاده شد و در سال ۱۹۹۸ با پیوستن به تیم ویتالیسیو سگوروس حرفه ای شد. در آن فصل در یک مسابقه پیروز شد که یکی از مراحل تور کاستیا و لئون بود. در فصل ۱۹۹۹ پیروزی های اندکی تا مسابقات قهرمانی جهان به دست آورد. او به ورونا رفت تا فهرست تیم اسپانیا را کامل کند و جایزهٔ قهرمانی جهان را صرف خرید آسانسور برای آپارتمان مادربزرگش کرد.
فریره در سال ۲۰۰۰ به تیم ماپی - کوییک استپ پیوست که از سال ۱۹۹۴ بهترین تیم رده بندی بود. در آن سال در ۱۱ مسابقه از جمله ۲ مرحله از ووئلتا اسپانیا به پیروزی رسید. همچنین در مسابقات قهرمانی جهان بر سکوی سوم ایستاد. در فصل ۲۰۰۱ دومین بار قهرمان جهان شد و در فصل ۲۰۰۲ در یک مرحله از تور دو فرانس پیروز شد.
در فصل ۲۰۰۳ به تیم رابوبانک رفت و در نخستین فصل حضور خود، برندهٔ شش مسابقه شد. در فصل ۲۰۰۴ برندهٔ میلان–سانرمو و نایب قهرمان تیرنو–آدریاتیکو شد، در یک مرحله از ووئلتا به پیروزی رسید و برای سومین بار، قهرمان جهان شد. فصل ۲۰۰۵ را با قهرمانی در تیرنو–آدریاتیکو و چند مسابقهٔ دیگر آغاز کرد. سپس به دلیل درد زینی از ادامهٔ فصل بازماند.
در فصل ۲۰۰۶ برندهٔ یک مرحله از تیرنو–آدریاتیکو و تور سوئیس شد. در تور دو فرانس، در دو مرحله به پیروزی رسید و تا هنگام کناره گیری به دلیل بیماری، در رقابت برای پیراهن سبز امتیازی بود. سپس فاتح کلاسیک واتنفال شد و دوباره به دلیل مصدومیت گردن و ستون فقرات، ادامهٔ فصل را از دست داد.
در تور دو فرانس ۲۰۰۷ موفقیتی به دست نیاورد که یکی از دلایل آن، حمایت از رهبری میشل راسموسن بود. در همان فصل، در سه مرحله از ووئلتا پیروز شد. در تور ۲۰۰۸، فریره برندهٔ پیراهن امتیازی شد. در تو ۲۰۰۹ فریره و رکابزنی دیگر، هدف تفنگ بادی قرار گرفتند. ساچمه به ران فریره خورد و در رتبهٔ ۱۱۷ آن مرحله قرار گرفت. [ ۲]
در مارس ۲۰۱۰ فریره برندهٔ میلان–سانرمو شد و در اکتبر همان سال، نخستین اسپانیایی شد که فاتح پاریس–تور شده است. در همین مسابقه، به خاطر شکستن رکورد سرعت متوسط در مسابقات یک روزه برندهٔ جایزهٔ غیر رسمی روبان قرمز شد. سرعت متوسط او ۴۷٫۷۳ کیلومتر بر ساعت بود. [ ۳]
wiki: اسکار فریره