اسپینِت ( به انگلیسی: spinet ) یک نوع کوچک از ساز های شستی دار، مانند: پیانو، ارگان و هارپسیکورد است.
از اصطلاح اسپینِت برای خمیدگی و خم شدگی استفاده میشود، و در اینجا منظور از اسپینت، خمیدگی این ساز ( جعبه صوتی این ساز نسبت به صفحه کلید تقریبا ۳۰ درجه به سمت راست خم شده است ) است که اشاره به طراحی خاص این ساز دارد.
زمانی که از کلمه هاپسیکورد اسپینِت اسفاده میکنیم، به معناست که این ساز از نظر ساختار ( ساختار و مکانیزم صدادهی ) بسیار شبیه به ساز هاپسیکورد است.
طراحی و ساختار هارپسیکورد اسپینِت : خصوصیات ظاهری و عملکرد منحصربفرد هارپسیکورد اسپینت باعث تغییر در فیزیک این ساز شده، مانند طراحی خاص جعبه صوتی و چیدمان سیم ها نسبت به مکان قرارگیری کلاویه این ساز نسبت به هارپسیکورد. آنچه در درجه اول اسپینت را از سازهای شستی دار دیگر ( هارپسیکورد ) متمایز می کند، زاویه سیم های آن است، در هاپسیکورد سیم ها با زاویه ۹۰ درجه نسبت به صفحه کلید ساز ( یعنی موازی با محل نشستن نوازنده ) قرار دارند، ولی در اسپینِت سیم ها با زاویه حدود ۳۰ درجه نسبت به کلاویه ها ( نسبت به جایگاه نوازنده ) به سمت راست می روند. طراحی هارپسیکود اسپینِت تقریباً مثلثی شکل است. از طرف راست معمولاً به صورت خمیده و خم شده است، از طرف جعبه صوتی به سمت گوشه عقب سمت راست خم می شود. طولانی ترین طرف در مجاورت و موازی با سیم های باس است، که از گوشه عقب سمت راست به محلی در سمت چپ نوازنده می رود. کلاویه ها در قسمت جلو ساز قرار دارد. به طور معمول، در قسمت های عقب و سمت چپ ضلع های بسیار کوتاهی وجود دارد که قسمت خم شده را به طرف طولی و قسمت طولی را به جلو ساز متصل می کند. یگی دیگر از خوصوصیات اصلی این ساز این است که سیم ها به صورت دوتایی ( دوسیم در کنار هم با فاصله حدود 4 میلی متر بر روی خرک در کار هم قرار دارند ) چیده شده اند. فاصله بین سیم های جفتی از هم حدود 4 میلی متر و فاصله این جفت سیم ها از هم حدود 10 میلی متر است. شکاف بین دو سیم یک جفت، در حدود 4 میلی متر است و بیشترین فاصله بین جفت ها حدود ده میلی متر است. خرک ها ( که سیم ها بر روی آن قرار دارند و در این ساز آن ها را به هم متصل می کنند ) نیز به صورت جفت چیده شده و برای حفظ فاصله بین سیم های جفتی، خود آن ها نیز دارای شکاف های بزرگتری هستند. خرک ها در جهت های مخالف روبرو هم قرار دارند و هرچه به طرف جلو میروند شکاف بین خرک ها بزرگتر و بزرگتر می شوند. ساختار این ساز طوری طراحی شده است که فاصله بین سیم های جفتی 4 میلی متر و فاصله ی هر جفت سیم با هم 10 میلی متر ( 1 سانت ) است، این ساختار باعث شده که ساز تعداد سیم های بیشتری در جعبه صوتی کوچکتر نسبت به هارپیکورد داشته باشد. نقطه ضعف طراحی زوج چیندن سیم این است که به طور کلی اسپینت به یک گروه کر سیمی ( جفت چیندن سیم ها در اینجا برای افضایش صدای ساز به کار رفته است ) محدود می شود، و باعث کم شدن سرعت نواختن نوازنده میشود و جعبه ساز نیز محدود به مصاحتی تقریبا برابر با 8 فوت میشود، اگرچه جان پلیر تعداد اندکی اسپینت کشف کرد که اینگونه نبودند و از سیستم های دیگر چیدمان سیم استفاده می کردند. نوازنده ساز برای کوک کردن این ساز از با استفاده از پیچ های کوک، ساز را کوک میکند. این امر به دلیل جهت گیری متناوب خرک ها و سیم ها در اسپینت بسیار سخت بود. همچنین زاویه سیم ها در این ساز باعث شده تا کیفت صدا ( تن صدا ) مانند یک هارپسیکورد معمولی نباشد، همچنین کوک کردن این ساز بسیار سخت تر از یک هارپسیکرد معمولی بود. بنابر این این ساز داری تن صدای نسبتا متفاوتی بود و همچنین دارای هارمونیک های کمتری بود. هارپسیکرد اسپینت دارای ساختمان کوچک تر نسبت به هارپسیکورد های معمولی بودند و به همین دلیل صدای نسبتا ضعیف تری هم داشتند. به همین دلایل، اسپینت معمولاً فقط یک ساز برای داخل خانه ها بودند که برای صرفه جویی در هزینه و کمتر اشغال کردن فضای داخلی خانه خریداری میشدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز اصطلاح اسپینِت برای خمیدگی و خم شدگی استفاده میشود، و در اینجا منظور از اسپینت، خمیدگی این ساز ( جعبه صوتی این ساز نسبت به صفحه کلید تقریبا ۳۰ درجه به سمت راست خم شده است ) است که اشاره به طراحی خاص این ساز دارد.
زمانی که از کلمه هاپسیکورد اسپینِت اسفاده میکنیم، به معناست که این ساز از نظر ساختار ( ساختار و مکانیزم صدادهی ) بسیار شبیه به ساز هاپسیکورد است.
طراحی و ساختار هارپسیکورد اسپینِت : خصوصیات ظاهری و عملکرد منحصربفرد هارپسیکورد اسپینت باعث تغییر در فیزیک این ساز شده، مانند طراحی خاص جعبه صوتی و چیدمان سیم ها نسبت به مکان قرارگیری کلاویه این ساز نسبت به هارپسیکورد. آنچه در درجه اول اسپینت را از سازهای شستی دار دیگر ( هارپسیکورد ) متمایز می کند، زاویه سیم های آن است، در هاپسیکورد سیم ها با زاویه ۹۰ درجه نسبت به صفحه کلید ساز ( یعنی موازی با محل نشستن نوازنده ) قرار دارند، ولی در اسپینِت سیم ها با زاویه حدود ۳۰ درجه نسبت به کلاویه ها ( نسبت به جایگاه نوازنده ) به سمت راست می روند. طراحی هارپسیکود اسپینِت تقریباً مثلثی شکل است. از طرف راست معمولاً به صورت خمیده و خم شده است، از طرف جعبه صوتی به سمت گوشه عقب سمت راست خم می شود. طولانی ترین طرف در مجاورت و موازی با سیم های باس است، که از گوشه عقب سمت راست به محلی در سمت چپ نوازنده می رود. کلاویه ها در قسمت جلو ساز قرار دارد. به طور معمول، در قسمت های عقب و سمت چپ ضلع های بسیار کوتاهی وجود دارد که قسمت خم شده را به طرف طولی و قسمت طولی را به جلو ساز متصل می کند. یگی دیگر از خوصوصیات اصلی این ساز این است که سیم ها به صورت دوتایی ( دوسیم در کنار هم با فاصله حدود 4 میلی متر بر روی خرک در کار هم قرار دارند ) چیده شده اند. فاصله بین سیم های جفتی از هم حدود 4 میلی متر و فاصله این جفت سیم ها از هم حدود 10 میلی متر است. شکاف بین دو سیم یک جفت، در حدود 4 میلی متر است و بیشترین فاصله بین جفت ها حدود ده میلی متر است. خرک ها ( که سیم ها بر روی آن قرار دارند و در این ساز آن ها را به هم متصل می کنند ) نیز به صورت جفت چیده شده و برای حفظ فاصله بین سیم های جفتی، خود آن ها نیز دارای شکاف های بزرگتری هستند. خرک ها در جهت های مخالف روبرو هم قرار دارند و هرچه به طرف جلو میروند شکاف بین خرک ها بزرگتر و بزرگتر می شوند. ساختار این ساز طوری طراحی شده است که فاصله بین سیم های جفتی 4 میلی متر و فاصله ی هر جفت سیم با هم 10 میلی متر ( 1 سانت ) است، این ساختار باعث شده که ساز تعداد سیم های بیشتری در جعبه صوتی کوچکتر نسبت به هارپیکورد داشته باشد. نقطه ضعف طراحی زوج چیندن سیم این است که به طور کلی اسپینت به یک گروه کر سیمی ( جفت چیندن سیم ها در اینجا برای افضایش صدای ساز به کار رفته است ) محدود می شود، و باعث کم شدن سرعت نواختن نوازنده میشود و جعبه ساز نیز محدود به مصاحتی تقریبا برابر با 8 فوت میشود، اگرچه جان پلیر تعداد اندکی اسپینت کشف کرد که اینگونه نبودند و از سیستم های دیگر چیدمان سیم استفاده می کردند. نوازنده ساز برای کوک کردن این ساز از با استفاده از پیچ های کوک، ساز را کوک میکند. این امر به دلیل جهت گیری متناوب خرک ها و سیم ها در اسپینت بسیار سخت بود. همچنین زاویه سیم ها در این ساز باعث شده تا کیفت صدا ( تن صدا ) مانند یک هارپسیکورد معمولی نباشد، همچنین کوک کردن این ساز بسیار سخت تر از یک هارپسیکرد معمولی بود. بنابر این این ساز داری تن صدای نسبتا متفاوتی بود و همچنین دارای هارمونیک های کمتری بود. هارپسیکرد اسپینت دارای ساختمان کوچک تر نسبت به هارپسیکورد های معمولی بودند و به همین دلیل صدای نسبتا ضعیف تری هم داشتند. به همین دلایل، اسپینت معمولاً فقط یک ساز برای داخل خانه ها بودند که برای صرفه جویی در هزینه و کمتر اشغال کردن فضای داخلی خانه خریداری میشدند.
wiki: اسپینت