اسپیراسیون ریوی

آسپیراسیون ریوی. آسپیراسیون ریوی ( یا به اختصار آسپیراسیون ) به معنی ورود هرنوع مایع، ترشحات مانند بزاق دهان، خلط و جسم صُلب توسط دم ریوی به درون مجرای تنفسی تعریف می گردد. [ ۱] این مواد می توانند شامل شیر مادر درهنگام تغذیه نوزاد، استفراغ در فرد بیهوش، آب در فرد غرق شده یا یک شیء کوچک ( مثل دانه عدس ) باشد که به درون سیستم تنفسی مکیده شود.
آسپیراسیون بخودی خود خطر مرگ را بدنبال ندارد بلکه پیامد آن در درجه اول خفگی ناشی از نبود یا کمبود اکسیژن ( هیپوکسی ) و در درجه دوم عفونت های ریوی تهدیدکننده است.
عوامل خطرزا در ایجاد آسپیراسیون ریوی، شامل شرایطی است که کاهش سطح هوشیاری را بدنبال داشته باشد. از مهمترین این شرایط می توان به آسیب های مغزی، مسمومیت با الکل، اووردوز ( مصرف بیش ازحد ) در مواد مخدر یا دارو و بیهوشی جنرال نام برد. همچنین کاهش رفلکس در اسفنکتر فوقانی مری و اسفنکتر تحتانی مری - معده و همچنین چاقی و بارداری می تواند خطر ابتلا به آسپیراسیون در افراد نیمه هوشیار را افزایش دهد. از دیگر عوامل خطرزا می توان به سوند بینی - معده ( جهت تغذیه ) و لوله گذاری تراشه نیز اشاره کرد. [ ۲] [ ۳]
علائمی پنومونی ( سینه پهلو ) ناشی از آسپیراسون تا حدودی میتواند به نوع عامل ایجاد کننده ( نوع میکرو ارگانیسم ) مرتبط باشد اما به طور کلی شامل علائم زیر است
• تب
• تنگی نفس
• تنفس های کوتاه و سطحی
• صدای تنفسی ویزینگ
• درد قفسه سینه
• خستگی و بی حالی شدید
• سرفه های خلط دار
• خلط خونی یا بد بو
• کاهش اکسیژن خون
• افزایش ضربان قلب
• کاهش وزن
• کم خونی مزمن
عمومی ترین علامت پونومونی آسپیراسون بی حالی ، تعرق شبانه و تنگی نفس است. در موارد مزمن این بیماری کم خونی نیز مشاهده میشود.