اسپندرال

اسپندرال (زیست شناسی). اسپندرال ( انگلیسی: Spandrel ) در زیست شناسی فرگشت، اسپندرال یک صفت فنوتیپی است که محصول فرعی تکامل برخی مشخصه های دیگر است، نه محصول مستقیم انتخاب طبیعی. استیون جی گولد و ریچارد لوونتین در مقاله خود در سال ۱۹۷۹ با عنوان اسپندرال های سن مارکو و پارادایم پانگلوسی، این اصطلاح را وارد زیست شناسی کردند.
سازگاری گرایی دیدگاهی است که اکثر صفات موجودات زنده را محصولات سازگار انتخاب طبیعی می داند. گولد و لوونتین با ترویج دیدگاه ساختارگرایی ( زیست شناسی ) از تکامل، به دنبال تعدیل آن چیزی بودند که به عنوان تعصب انطباق گرایانه می دیدند.
اصطلاح «اسپندرال ( معماری ) » از معماری سرچشمه می گیرد، جایی که به فضاهای تقریباً مثلثی بین بالای یک طاق و سقف اشاره دارد.

اسپندرال (معماری). فضا های سه گوش خم دار یا اسپندرال ( انگلیسی: Spandrel ) [ ۱] که در تاق ها و قوس ها بیشتر به نمایی سه گوشه بوده که گاه به نمودی دو تایی، بین و بالای یک قوس و یا یک چهار چوب راست گوشه«مستطیل» یافت می شود. جایگاه این فضا ها بین دو قوس نزدیک هم در دو تاق کناری[ ۲] یا از چهار گوشه های بین گردی محاط در یک چهار گوش است. که بیشتر با پاره ای نگاره‎ ها آراسته می شوند.
در تاریخ مهرازی و هنر چهار یا پنج مانای پذیرفته شده و مشابه از واژه اسپندرال وجود دارد که بیشتر به فضای بین یک رشته خمیده و گوشه ای از یک راست گوشه گفته می شود - مانند فضای بین منحنی یک تاق و یک قالب بندی گوشه ای، یا فضایی بر روی دیوار که با تاق های دنباله دار کنار هم دوره شده یا در فضای گوشه ای بین دو تاق گرفتار شده است، یا فضای بین انگاره ای گرد یا شلجمی در مرکز فرش با گوشه های راست گوشه ای آن، یا فضای بین رویه گردی ساعت و چهار گوش دوره کرده اش، و یا فضایی دیداری که زیر پله در میانه اش با زمین، گنجانده شده است.
در ساختمانی که بیش از یک طبقه دارد، از اسپندرال برای نشان دادن فضای بین بالای پنجره در یک طبقه و آستانه زیرین پنجره در طبقه بالا نیز استفاده می شود. و معمولاً زمانی به کار می رود که در این فضا یک صفحه سنگ تراشی شده یا دیگر پاره آراستنی ها دیده شود، و یا اگر زمانی که فضای بین پنجره ها با شیشه های مات یا نیمه شفاف پر شده است، "شیشه اسپندرال" نامیده می شود.
در ساخت وسازهای بتنی یا فولادی، تیر بیرونی ای که در یک طبقه از ستونی به ستون دیگر امتداد می یابد و معمولاً بار دیوار بیرونی را تحمل می کند، به عنوان "تیر اسپندرال" یا "تیر محیطی یا کوپله" شناخته می شود.
در آرایش های مهرازی، اسپندرال به پاره ها و آویزه های نگاره داری افقی که بر دهانه های درونی و بیرونی بین پایه ها جای می گیرند گفته می شود. آنها را می توان از چوب برش خورده، ساختار توپ و میله و کنده کاری های دوکی الگویی ساخت. اسپندرال های به کار رفته برای آرایش چوبی به نام اسپندرال های "شیرینی زنجفیلی" در معماری شناخته می شوند. اگر به نمود قوسی از تاق باشند، به آن ها "اسپندرال قوسی زنجفیلی" می گویند.
اسپندرال های روی دهانه ها و شیشه کاری ها عمودی طبق طبق، به ویژه در هنر گوتیک بیشتر با آرایش های فراوان و گوناگونی انگاشته شده اند. در کالج مگدالن آکسفورد می توان نمونه سوراخ کاری شده آن را دید.