همی رفت آن شاه گیتی فروز
بزد گاه در پیش کوه اسپروز.
فردوسی.
همی گفت کاوس لشکرفروزببرگاه تا پیش کوه اسپروز.
فردوسی.
چو با درد و با رنج و غم دید روزبیامد دمان تا بکوه اسپروز.
فردوسی.
نیاسود تیره شب و پاک روزهمی راند تا پیش کوه اسپروز.
فردوسی.
اسپروز
لغت نامه دهخدا
همی رفت آن شاه گیتی فروز
بزد گاه در پیش کوه اسپروز.
ببرگاه تا پیش کوه اسپروز.
بیامد دمان تا بکوه اسپروز.
همی راند تا پیش کوه اسپروز.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
اسپروز یا اسپیروز
واژه ایست بهم شده از اسپه یا اسپی، یا اسپیدیا سپید و روز
نام کوهی افسانه ای مابین ری و طبرستان نیست
اسپروز نام دیگر دماوند است
کوهی که خورشید هرروز از ستیغ آن برتافته و سپیدی و روشنی می گسترد
واژه ایست بهم شده از اسپه یا اسپی، یا اسپیدیا سپید و روز
نام کوهی افسانه ای مابین ری و طبرستان نیست
اسپروز نام دیگر دماوند است
کوهی که خورشید هرروز از ستیغ آن برتافته و سپیدی و روشنی می گسترد
اسپه به زرتشتی همان سفید است روز هم همان روز یعنی کوهی دارای روزهای سپید و احتمالا بین مازندران و ری زمین باشد
نام کوهی افسانه ای که فریدون شاهنامه در آن بزرگ می شود تا از چنگ ضحاک در امان بماند . فریدون در اسپروز نزد مرشد و پیری خردمند به نام شاهو بزرگ می شود و شیر گاومیشی به اسم برمایه را مینوشد.