اسپانیا در قرون وسطی

اسپانیا در قرون وسطی ( انگلیسی: Spain in the Middle Ages ) ، دوره ای از تاریخ اسپانیا است که از قرن ۷ تا ۱۵ میلادی ادامه یافت. از قرن ۸ میلادی تا اوایل قرن ۱۰ میلادی، بخش اعظمی از سرزمین اسپانیا ( اندلس ) تحت حاکمیت دولت و امارت های اسلامی بود و به واسطه سیاست های حکام مسلمانان، اسپانیا به شکوفایی در قرون وسطی رسید؛ قرطبه، مرکز علم و دانش شد، کشاورزی و صنایع وابسته به آن رونق گرفت و اسپانیا به دلیل داشتن چرم، فولاد، پشم و کاغذ عالی، در اروپای قرون وسطی مشهور شد. اما این روند رو به رشد دوام نیافت و همراه با ضعف دولت های اسلامی در قرن ۱۱، شماری از پادشاهی های کوچک مسیحی همچون لئون، کاستیل، ناوار، آراگون و بارشلونه ( بارسلون ) شکل گرفت.
اختلافات درونی دول اسلامی در اسپانیا و حمایت فرانسه از پادشاهی های کوچک برای بازپس گیری کامل اسپانیا، منتج به آغاز جنگی معروف به بازپس گیری اندلس ( reconquista ) شد که علاوه صبغه سیاسی، رنگ و بوی مذهبی نیز به خود گیرد. با آغاز جنگ، فتوحات مسیحیان به واسطه عدم اتحاد پادشاهی های سرعت کندی داشت اما طی قرن ۱۲، اتحادیه بین پادشاهی ها برای بیرون کردن مسلمانان شکل گرفت؛ با این حال، بازپس گیری ادامه یافت تا پادشاهی پرتغال بعد از فتح لیسبون طی قرن ۱۲ شکل گرفت. سرانجام پس از ۵ قرن نبرد میان مسیحیان و مسلمانان در اسپانیا، با تسخیر گرانادا در سال ۱۴۹۲، مسیحیان موفق به بیرون راندن مسلمانان از شبه جزیره ایبری شدند.