اسپاندرال های سن مارکو و پارادایم پانگلوسی

اسپاندرل های سن مارکو و پارادایم پانگلوسی: نقدی بر برنامه انطباق گرایانه ( به انگلیسی: The Spandrels of San Marco and the Panglossian Paradigm: A Critique of the Spandrels paper ) ، همچنین با عنوان «برنامه سازگاری» ( Adaptationist Programme ) نیز شناخته می شود، [ ۱] مقاله ای است از زیست شناسان فرگشتی استیون جی گولد و ریچارد لوونتین، که در سال ۱۹۷۹، در مجموعه مقالات انجمن سلطنتی B: علوم زیستی منتشر شده است. [ ۲] این مقاله با استفاده از دو استعاره، مکتب فکری سازگاری گرایی را که در آن زمان در زیست شناسی تکاملی رایج بود، مورد انتقاد قرار می دهد: استعاره اسپندرال ها در کلیسای سینت مارک، کلیسای جامعی در ونیز، ایتالیا، و استعاره شخصیت خیالی «پانگ گلوس» در رمان کاندید ولتر. این مقاله اولین مقاله ای بود که از اصطلاح معماری «اسپاندرال» در زمینه بیولوژیکی استفاده کرد. اصطلاح اسپاندرال از آن زمان در زیست شناسی برای اشاره به محصولات جانبی سازگاری رایج شد. [ ۳]
اسپاندرال های سن مارکو و پارادایم پانگلوسی در ابتدا، در سال ۱۹۷۸ نوشته شد و در آن سال گولد آن را به عنوان سخن رانی برای انجمن سلطنتی ارائه کرد. [ ۴] گولد کمی قبل از نوشتن مقاله از کلیسای جامع سینت مارک بازدید کرده بود. [ ۵] مقاله منتشرشده، گولد و لوونتین را به عنوان نویسنده فهرست می کند. با این حال، در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۵، لوونتین گفت که گولد بیش تر مقاله را نوشته است و او سهم کم تری در آن داشته است. [ ۶]
خود گولد از این مقاله به عنوان یک «نظر» یاد کرده است، زیرا بر خلاف اکثر مقالات علمی، این مقاله بر اساس بررسی ادبیات یا پیشینه پژوهش و داده های تجربی نبوده است. این مقاله به سبکی تحریک آمیز و ادبی نوشته شده بود که غیرمعمول بود. [ ۷] دیوید سی کولر این مقاله را «یک نظر، یک بحث، یک مانیفست و یک شاهکار بلاغی» توصیف کرد. [ ۸]