اسپارک موریل

اسپارک، موریل
اسْپارک، موریِل (۱۹۱۸ـ ) (Spark, Muriel)(با نام اصلی موریل سارا کمبِرگ) رمان نویس اسکاتلندی. اسپارک در اوایل کار خود شعر، نقد، و زندگی نامه می نوشت، ولی پس از برنده شدن در ۱۹۵۱ در مسابقة داستان کوتاه مجلة آبزرور و گرویدن به مذهب کاتولیک در ۱۹۵۴، به نوشتن آثار داستانی تشویق شد. بیشتر شخصیت های داستان های او گویی وصله هایی ناجورند؛ مثل شخصیت های اصلی داستان های تسلّی بخشان (۱۹۵۷) (نخستین رمان او)، عهد شباب دوشیزه جین برودی (۱۹۶۱) و بسیار دور از کنزینگتون (۱۹۸۸). طنزهای تلخ تری را در کتاب های دعای مرگ (۱۹۵۹)، مقالات (۱۹۹۰) و واقعیت ها و رؤیاها (۱۹۹۶) نوشته است. مجموعة اشعار او در ۱۹۶۷ و مجموعه داستان های او در ۱۹۹۴ به چاپ رسید. رمان او با نام شراکت در جرم در ۲۰۰۰ منتشر شد. نخستین رمان های او نظیر تسلّی بخشان و پیردختران کم بضاعت (۱۹۶۳)، خیال پردازی های غم انگیز و در عین حال آمیخته به شوخ طبعی است؛ رمان های بعدی او نظیر دعای مرگ، دروازة مَندِل باوْم (۱۹۶۵) و صندلی راننده (۱۹۷۰) درون مایه های عمیق تری دارند. در ۱۹۹۳ نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا را دریافت کرد. اسپارک در ادینبورگ زاده شد، مدتی در رُدِزیادی جنوبی (زیمبابوة کنونی) زندگی کرد و طی جنگ جهانی دوم در ادارة اطلاعات سیاسی لندن مشغول به کار شد. از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ سردبیر مجلة بررسی شعر بود. نخستین اثر چاپ شدة او شرح حال نقادانة مِری شِلی (۱۹۵۱) بود. در کتاب تاریخچة شغلی (۱۹۹۲)، زندگی نامة شخصی خود را تا ۱۹۵۷ نوشته است. اسپارک از ۱۹۶۷ تاکنون ساکن ایتالیا بوده و در ۱۹۹۷ برندة جایزة ادبیات بریتانیا شد.