اسپ چوبین. [ اَ پ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اسبی که از چوب کنند. || نی که اطفال و بازیگران بر آن سوار شوند . || کنایه از کشتی : بدریا میشدم هر سو شتابان سوار اسپ چوبین همچو طفلان.
سلیم.
|| کنایه از تابوت : شهی که بسته دو صد اسپ بر درش غافل که سرطویله آنهاست اسپ چوبینش.