اسپ افکن

لغت نامه دهخدا

اسپ افکن. [ اَ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) اسب افکن :
دگر اندریمان سوار دلیر
چو ارجاسپ اسپ افکن نره شیر.
فردوسی.
گزین کرد ازایشان ده و دو هزار
سواران اسپ افکن نامدار.
فردوسی.
برآشفت از آن پور اسفندیار
سواری بداسپ افکن و نامدار.
فردوسی.
و رجوع به اسب افکن شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) مرد دلاور و پهلوان و بهادر که یکه و تنها در میان اسب سواران دشمن بتازد .
اسب افکن

پیشنهاد کاربران

بپرس