آسوده شیرازی محمدمهدی. آسودۀ شیرازی، محمّدمهدی (شیراز ۱۲۶۵ـ۱۳۲۰ق)
حکیم و شاعر ایرانی. ابتدا به تحصیل دانش های ادبی، حکمت و ریاضیات پرداخت و در عروض، قافیه، بدیع و نقد شعر مهارت یافت. در همۀ قالب های شعر فارسی شعر می گفت، اما بیشتر در گفتن مادۀ تاریخ توانا بود. در میانۀ عمر عزلت گزید و به عرفان روی آورد. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنویعرفان الحکم (شیراز، ۱۳۲۲ق)؛ مثنوی در ستایش منظومۀ سالارنامۀ شیخ احمد ادیب کرمانی.
حکیم و شاعر ایرانی. ابتدا به تحصیل دانش های ادبی، حکمت و ریاضیات پرداخت و در عروض، قافیه، بدیع و نقد شعر مهارت یافت. در همۀ قالب های شعر فارسی شعر می گفت، اما بیشتر در گفتن مادۀ تاریخ توانا بود. در میانۀ عمر عزلت گزید و به عرفان روی آورد. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنویعرفان الحکم (شیراز، ۱۳۲۲ق)؛ مثنوی در ستایش منظومۀ سالارنامۀ شیخ احمد ادیب کرمانی.