اسواع

لغت نامه دهخدا

اسواع. [ اِس ْ ] ( ع مص ) درآمدن از ساعتی بساعت دیگر، یا پس ماندن یک ساعت : اَسْوَع َ و اساع ؛ ای انتقل من ساعة الی ساعة، او تأخّر ساعة. || مذی انداختن مرد بعد انتشار نره. || گذاشتن خر نره خود را. ( منتهی الارب ). رجوع به اساعة شود.

پیشنهاد کاربران