اسمودئوس

آسمودئوس. آسمودئوس ( /ˌæzməˈdiːəs/ ; یونانی باستان: Ἀσμοδαῖος، Asmodaios ) یا آشمودای ( /ˈæʃmɪˌdaɪ/ ; عبری: אַשְמְדּאָי ، ʾAšmədʾāy ) ، شاهزادهٔ دیوها و جهنم است. در اسلام و یهودیت او پادشاه هر دو شیاطین شامل ( جن/شدیم ) و دمون ها ( دیو ) است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] آسمودئوس بیشتر از کتاب قانونی ثانی توبیاس شناخته می شود که در آنجا به عنوان هماورد اصلی، یا آرس گویتیا است. در طبقه بندی شیاطین اسقف افتخاری و متخصص الهیات پیتر بینسفلد، آسمودئوس به عنوان یکی از هفت پادشاه جهنم و عهده دار یکی از هفت گناه کبیره، نماد و مظهر شهوت است. در برخی از افسانه های تلمودی نیز از این دیو یاد شده است؛ به طور مثال در داستان ساخت هیکل سلیمان. در اسلام به نام او تحت عنوان شخصیت عروسکی در قرآن اشاره شده، که سلیمان را از سلطنتش خلع کرد و خود بر قلمرو پادشاهی وی سلطنت کرد.
در کتاب دیوشناسی ژاک کولان دو پلانسی تحت نام فرهنگ لغات دوزخی، آسمودئوس با سینهٔ انسان، پای خروس، دم مار، و سه سر ( اولی به مانند یک گاو نر، دومی به شکل مردی که آتش از دهانش بر افروخته می شود و سومی یک قوچ ) سوار بر شیری دارای بال و گردن اژدها به تصویر کشیده می شود.