اِسْمِتانا، بِدْرْژیچ (۱۸۲۴ـ۱۸۸۴)(Smetana, Bedrich)
اِسْمِتانا، بِدْرْژیچ
آهنگ ساز بوهِمی. با آثاری همچون اپراهای عروس فـروختـه شده (۱۸۶۶) و دالیبور (۱۸۶۸) و سوییت سمفونیک سرزمین پدری من (۱۸۷۵ـ۱۸۸۰)، سبک ملی موسیقیِ چک را بنا نهاد. از ۱۸۶۶ تا ۱۸۷۴ رهبر ارکستر تئاتر ملی پراگ بود. اسمتانا فرزند یک آبجوساز بود. در کودکی پیانو و ویولن می نواخت و خیلی زود توانست در کوآرتت زهی خانواده نوازندگی کند. در آلمان تحصیل کرد و در تمامی عمر، باوجود گرایش ملی گرایانۀ خود در موسیقی، زبان چک را به اندازۀ زبان دوم می دانست. ابتدا در پراگ به مدرسه رفت و بعد او را به پیلزن فرستادند. اسمتانا در ۱۸۴۴ سمت استاد موسیقی خاندان کُنت تون را به دست آورد. در ۱۸۴۸ در انقلاب علیه اتریش شرکت کرد، و با نوازندۀ پیانو کاتِرینا کولارووا ازدواج کرد. با کمک های مالی ای که لیست جمع آوری کرده بود، یک مدرسۀ موسیقی بنا کرد و لیست او را به کیستِنر، ناشر لایپزیگی، معرفی و توصیه کرد. در ۱۸۵۶ به گوتبورگ (یوتبوری) در سوئد رفت و ابتدا تدریس می کرد، اما بعد رهبر ارکستر انجمن فیلارمونیک تازه تأسیس شد و به اجرای رسیتال های پیانو و موسیقی مجلسی پرداخت. در ۱۸۵۹ به پراگ بازگشت و همسرش در راه بازگشت در درسدن درگذشت. اسمتانا در ۱۸۶۰ با بِتینا فردیناندووا ازدواج کرد. در ۱۸۶۳ در پایتخت چک یک مدرسۀ موسیقی باز کرد، که این بار گرایش های ملّی آشکار و شاخصی داشت، و رهبر ارکستر انجمن کُرال هلاهُل شد. در آن زمان به تولید اپراهای چک در تئاتر ملی پرداخت که در ۱۸۶۴ بنا شده بود، و او در ۱۸۶۶ رهبر ارکستر آن شد. اپرای ملی گرایانۀ براندنبورگی ها در بوهِم در ۱۸۶۶ با موفقیت به روی صحنه رفت، اما عروس فروخته شده، شاخص ترین اثر او، در مۀ همان سال شکست خورد. در ۱۸۷۴ در نتیجۀ ابتلا به سیفلیس ناگهان شنوایی خود را به کلّی از دست داد، اما باز هم چند اپرا و نیز کوآرتت زهی از زندگی من را ساخت، که تِم آن شرح حال گونه است، و عشق او به همسر و فرزندانش را مجسم می کند (که همگی تا ۱۸۵۹ مرده بودند)، و در آغاز موومان پایانی، و در شروع ناشنوایی با نتی بسیار زیر و تیز در ویولن نشان داده می شود. در ۱۸۸۱ آخرین موفقیت بزرگ خود را هنگام نخستین اجرای اپرای جشنواره ای میهن پرستانه اش، لیبوشه، در پراگ تجربه کرد. در ۱۸۸۳ سلامت عقلی خود را از دست داد و در مۀ ۱۸۸۴ به آسایشگاهی برده شد و در آن جا درگذشت.
اِسْمِتانا، بِدْرْژیچ
آهنگ ساز بوهِمی. با آثاری همچون اپراهای عروس فـروختـه شده (۱۸۶۶) و دالیبور (۱۸۶۸) و سوییت سمفونیک سرزمین پدری من (۱۸۷۵ـ۱۸۸۰)، سبک ملی موسیقیِ چک را بنا نهاد. از ۱۸۶۶ تا ۱۸۷۴ رهبر ارکستر تئاتر ملی پراگ بود. اسمتانا فرزند یک آبجوساز بود. در کودکی پیانو و ویولن می نواخت و خیلی زود توانست در کوآرتت زهی خانواده نوازندگی کند. در آلمان تحصیل کرد و در تمامی عمر، باوجود گرایش ملی گرایانۀ خود در موسیقی، زبان چک را به اندازۀ زبان دوم می دانست. ابتدا در پراگ به مدرسه رفت و بعد او را به پیلزن فرستادند. اسمتانا در ۱۸۴۴ سمت استاد موسیقی خاندان کُنت تون را به دست آورد. در ۱۸۴۸ در انقلاب علیه اتریش شرکت کرد، و با نوازندۀ پیانو کاتِرینا کولارووا ازدواج کرد. با کمک های مالی ای که لیست جمع آوری کرده بود، یک مدرسۀ موسیقی بنا کرد و لیست او را به کیستِنر، ناشر لایپزیگی، معرفی و توصیه کرد. در ۱۸۵۶ به گوتبورگ (یوتبوری) در سوئد رفت و ابتدا تدریس می کرد، اما بعد رهبر ارکستر انجمن فیلارمونیک تازه تأسیس شد و به اجرای رسیتال های پیانو و موسیقی مجلسی پرداخت. در ۱۸۵۹ به پراگ بازگشت و همسرش در راه بازگشت در درسدن درگذشت. اسمتانا در ۱۸۶۰ با بِتینا فردیناندووا ازدواج کرد. در ۱۸۶۳ در پایتخت چک یک مدرسۀ موسیقی باز کرد، که این بار گرایش های ملّی آشکار و شاخصی داشت، و رهبر ارکستر انجمن کُرال هلاهُل شد. در آن زمان به تولید اپراهای چک در تئاتر ملی پرداخت که در ۱۸۶۴ بنا شده بود، و او در ۱۸۶۶ رهبر ارکستر آن شد. اپرای ملی گرایانۀ براندنبورگی ها در بوهِم در ۱۸۶۶ با موفقیت به روی صحنه رفت، اما عروس فروخته شده، شاخص ترین اثر او، در مۀ همان سال شکست خورد. در ۱۸۷۴ در نتیجۀ ابتلا به سیفلیس ناگهان شنوایی خود را به کلّی از دست داد، اما باز هم چند اپرا و نیز کوآرتت زهی از زندگی من را ساخت، که تِم آن شرح حال گونه است، و عشق او به همسر و فرزندانش را مجسم می کند (که همگی تا ۱۸۵۹ مرده بودند)، و در آغاز موومان پایانی، و در شروع ناشنوایی با نتی بسیار زیر و تیز در ویولن نشان داده می شود. در ۱۸۸۱ آخرین موفقیت بزرگ خود را هنگام نخستین اجرای اپرای جشنواره ای میهن پرستانه اش، لیبوشه، در پراگ تجربه کرد. در ۱۸۸۳ سلامت عقلی خود را از دست داد و در مۀ ۱۸۸۴ به آسایشگاهی برده شد و در آن جا درگذشت.
wikijoo: اسمتانا،_بدرژیچ_(۱۸۲۴ـ۱۸۸۴)