اسماعیل رائین ( ۱۲۹۸ خورشیدی – ۱۰ دی ۱۳۵۸ خورشیدی ) محقق و مورخ بوشهری بود. کتاب مشهور او فراموش خانه و فراماسونری در ایران است. اسماعیل رائین از بدو تأسیس ساواک با شماره رمز ۱۴۹۸ با آن همکاری داشت و بررسی اسناد رائین در بایگانی ساواک نشان می دهد که همکاری او دارای طبقه بندی بالا ( سری ) بوده است. وی روابط بسیار نزدیکی با اسدالله علم داشت.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۱۴ خورشیدی به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد و به عنوان تلگرافچی مشغول کار گردید، سپس به مطبوعات راه یافت و در مجله تهران مصور، آتش، و روزنامه اطلاعات مقاله می نوشت. به دلیل انتشار خبری علیه رزم آرا از اطلاعات اخراج و در مجله روشنفکر فعالیت خود را از سر گرفت. قبل از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، با حزب توده همکاری می کرد و از طرف حزب به فستیوال جهانی جوانان در بخارست اعزام شد. برخی آثار رائین در ازای دریافت وجه از دربار یا محافل معین بود و اهداف معینی را پی می گرفت.
به گفته عرفان قانعی فرد، رائین از بدو تأسیس ساواک با آن سازمان همکاری می کرد و جزء حقوق بگیران ساواک بود. وی کتاب فراموش خانه و فراماسونری در ایران را با همکاری فعال ساواک منتشر کرد. دستور صریح سرتیپ علوی کیا ( معاون ساواک ) چنین بود که «به رائین هر قدر ممکن است کمک شود».
اسماعیل رائین از بدو تأسیس ساواک با شماره رمز ۱۴۹۸ با آن سازمان همکاری داشت و بررسی اسناد رائین در بایگانی ساواک نشان می دهد که همکاری او دارای طبقه بندی بالا ( سری ) بوده است، رائین هر حرکت مخالف با رژیم ایران در آن زمان را به «انگلیسی ها» نسبت می داد. رائین در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۴۸ طی نامه ای به نعمت الله نصیری رئیس ساواک بابت «خساراتی که متحمل شده بود» تقاضای پول بیشتر نمود و گفته است: " «اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر، حامی وطن پرستان ایران، اوامری مبنی بر تأمین خسارات وارده صادر فرموده اند. »".
مظفر بقایی کرمانی در خاطرات خود دربارهٔ مرگ وی در پاسخ به حبیب لاجوردی اینچنین می نویسد: «چون انتشارات امیرکبیر بعضی از کتابهای او را بی اجازهٔ او تجدید چاپ کرده بود. یک کتاب هم بدون اجازه چاپ کرده بود که این اعلام جرم کرده بود و گمان می کنم پنج میلیون تومان ادعای خسارت کرده بود. بعد یک روز با وکیلش و بازپرس می روند به دفتر انتشارات امیرکبیر که دفاتر او را تأمین دلیل بکنند برای ادعانامه. کارگرهای انتشارات امیرکبیر می ریزند سرش و می زنندش؛ و این هم روی آن سابقهٔ کسالتی که داشت همان جا می افتد و سکته می کند و فوت می کند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۱۴ خورشیدی به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد و به عنوان تلگرافچی مشغول کار گردید، سپس به مطبوعات راه یافت و در مجله تهران مصور، آتش، و روزنامه اطلاعات مقاله می نوشت. به دلیل انتشار خبری علیه رزم آرا از اطلاعات اخراج و در مجله روشنفکر فعالیت خود را از سر گرفت. قبل از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، با حزب توده همکاری می کرد و از طرف حزب به فستیوال جهانی جوانان در بخارست اعزام شد. برخی آثار رائین در ازای دریافت وجه از دربار یا محافل معین بود و اهداف معینی را پی می گرفت.
به گفته عرفان قانعی فرد، رائین از بدو تأسیس ساواک با آن سازمان همکاری می کرد و جزء حقوق بگیران ساواک بود. وی کتاب فراموش خانه و فراماسونری در ایران را با همکاری فعال ساواک منتشر کرد. دستور صریح سرتیپ علوی کیا ( معاون ساواک ) چنین بود که «به رائین هر قدر ممکن است کمک شود».
اسماعیل رائین از بدو تأسیس ساواک با شماره رمز ۱۴۹۸ با آن سازمان همکاری داشت و بررسی اسناد رائین در بایگانی ساواک نشان می دهد که همکاری او دارای طبقه بندی بالا ( سری ) بوده است، رائین هر حرکت مخالف با رژیم ایران در آن زمان را به «انگلیسی ها» نسبت می داد. رائین در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۴۸ طی نامه ای به نعمت الله نصیری رئیس ساواک بابت «خساراتی که متحمل شده بود» تقاضای پول بیشتر نمود و گفته است: " «اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر، حامی وطن پرستان ایران، اوامری مبنی بر تأمین خسارات وارده صادر فرموده اند. »".
مظفر بقایی کرمانی در خاطرات خود دربارهٔ مرگ وی در پاسخ به حبیب لاجوردی اینچنین می نویسد: «چون انتشارات امیرکبیر بعضی از کتابهای او را بی اجازهٔ او تجدید چاپ کرده بود. یک کتاب هم بدون اجازه چاپ کرده بود که این اعلام جرم کرده بود و گمان می کنم پنج میلیون تومان ادعای خسارت کرده بود. بعد یک روز با وکیلش و بازپرس می روند به دفتر انتشارات امیرکبیر که دفاتر او را تأمین دلیل بکنند برای ادعانامه. کارگرهای انتشارات امیرکبیر می ریزند سرش و می زنندش؛ و این هم روی آن سابقهٔ کسالتی که داشت همان جا می افتد و سکته می کند و فوت می کند.
