یک لفظ که بر یک معنی دلالت کند بر دو قسم است : یکی آنک معنی خاص بود بیک شخص ... و دیگر آنکه معنی خاص نبود بیک شخص بلکه وجودش در اشخاص بسیار ممکن بود و آن هم از دو نوع خالی نباشد : یا در همه یکسان بود بی اولویت و ترجیحی ... و یا در بعضی غیر اول و اولی واشد مانند اطلاق لفظ موجود بر قدیم و بر محدث و یا بر جوهر و عرض و لفظ واحد بر واحدی که قسمت پذیر نبود و بر آنچه قسمت پذیرد و لفظ ابیض بر برف و عاج و آنرا اسمائ مشککه خوانند .
