اسم مشکک

[ویکی فقه] اسم مشکّک ، در منطق به اسمی اطلاق می شود که در یک معنی استعمال می شود، ولی شدت و ضعف و تقدم و تاخر و زیادت و نقصان معنی آن در افراد متفاوت است.
اسم مشکک در برابر اسم متواطی، اسمی است که به یک معنی استعمال می شود ولی شدت و ضعف و تقدم و تاخر و زیادت و نقصان معنی آن در افراد متفاوت است مانند نور که بر نور خورشید و نور ماه و نور چراغی ضعیف اطلاق می شود، و مانند موجود که هم بر حادث صادق است و هم بر قدیم.«... و اگر آن معنی خاص نبود به یک شخص، بلکه وجودش در اشخاص بسیار ممکن بود هم از دو نوع خالی نباشد: یا درهمه یکسان بود بی اولویّت و ترجیحی، مانند اطلاق لفظ مردم بر معنیی که در اشخاص بسیار موجود است، آن را اسماء متواطیه خوانند و یا در بعضی اوّل و اولی و اشدّ بود و در بعضی غیر اوّل و اولی و اشدّ، مانند اطلاق لفظ موجود بر قدیم و بر محدث، و یا بر جوهر و عرض، و لفظ واحد بر واحدی که قسمت پذیر نبود و بر آنچه قسمت پذیرد. و لفظ ابیض بر برف و عاج، و آن را اسماء مشکّکه خوانند».
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۲.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۲.
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۱۶.
...