اِسلایْفِر، وِستو مِلْوین (۱۸۷۵ـ۱۹۶۹)(Slipher, Vesto Melvin)
اِسلایْفِر، وِستو مِلْوین
اخترشناس امریکایی. ثابت کرد سحابی های مارپیچی در بیرون از کهکشان ما قرار گرفته اند. همچنین، وجود ذرات ماده را در فضای بین ستاره ای کشف کرد. فعالیت او در زمینۀ طیف بینی شناخت انسان را نسبت به چرخش های سیاره ای و سحابی، جوّهای سیاره ای و ستاره ای، و سحابی های پخشیده و مارپیچی افزایش داده است. در مالبریِ ایندیانا زاده شد و در دانشگاه ایندیانا درس خواند. در ۱۹۰۲، به رصدخانۀ لوئل در آریزونا پیوست و از ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲، سرپرست این رصدخانه بود. اسلایفر دوره های چرخش زهره، مریخ، مشتری، زحل، و اورانوس را اندازه گرفت. تحقیقات او در زمینۀ مشتری برای نخستین بار وجود نوارهایی را در طیف این سیاره نشان داد. او و همکارانش وابستگی این نوارها را به عناصری فلزی، ازجمله آهن و مس، تشخیص دادند. همچنین، نشان داد که سحابی پخشیدۀ پروین طیفی مشابه ستاره های اطرافش دارد و نتیجه گرفت که درخشش سحابی حاصل نوری است که از ستاره ها بازتابیده می شود. اندازه گیری های اسلایفر در زمینۀ سرعت های شعاعیِ سحابی های مارپیچی، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۵، ثابت کرد که این سحابی ها باید در بیرون از کهکشان ما قرار داشته باشند. این کشف راه را برای درک حرکت کهکشان ها، و وضع نظریه های کیهان شناسی ای هموار ساخت که انبساط عالم را توضیح می دهند.
اِسلایْفِر، وِستو مِلْوین
اخترشناس امریکایی. ثابت کرد سحابی های مارپیچی در بیرون از کهکشان ما قرار گرفته اند. همچنین، وجود ذرات ماده را در فضای بین ستاره ای کشف کرد. فعالیت او در زمینۀ طیف بینی شناخت انسان را نسبت به چرخش های سیاره ای و سحابی، جوّهای سیاره ای و ستاره ای، و سحابی های پخشیده و مارپیچی افزایش داده است. در مالبریِ ایندیانا زاده شد و در دانشگاه ایندیانا درس خواند. در ۱۹۰۲، به رصدخانۀ لوئل در آریزونا پیوست و از ۱۹۲۶ تا ۱۹۵۲، سرپرست این رصدخانه بود. اسلایفر دوره های چرخش زهره، مریخ، مشتری، زحل، و اورانوس را اندازه گرفت. تحقیقات او در زمینۀ مشتری برای نخستین بار وجود نوارهایی را در طیف این سیاره نشان داد. او و همکارانش وابستگی این نوارها را به عناصری فلزی، ازجمله آهن و مس، تشخیص دادند. همچنین، نشان داد که سحابی پخشیدۀ پروین طیفی مشابه ستاره های اطرافش دارد و نتیجه گرفت که درخشش سحابی حاصل نوری است که از ستاره ها بازتابیده می شود. اندازه گیری های اسلایفر در زمینۀ سرعت های شعاعیِ سحابی های مارپیچی، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۵، ثابت کرد که این سحابی ها باید در بیرون از کهکشان ما قرار داشته باشند. این کشف راه را برای درک حرکت کهکشان ها، و وضع نظریه های کیهان شناسی ای هموار ساخت که انبساط عالم را توضیح می دهند.
wikijoo: اسلایفر،_وستو_ملوین_(۱۸۷۵ـ۱۹۶۹)