اسلاوی زبان های

اسلاوی، زبان های
(یا: زبان های اسلاوُنیک) گروهی از زبان های خانوادۀ هندواروپایی، رایج در قسمت اعظم اروپای شرقی، بسیاری از کشورهای بالکان و نواحی شمالی آسیا. گروه زبان های اسلاوی با زبان های گروه بالتیک (لیتوانی، لتونی و زبان منقرض شدۀ پروسی قدیم) قرابت دارد. این گروه زبانی به سه شاخه تقسیم می شود: اسلاوی جنوبی، شامل صرب و کرواسی، اسلوونی، بلغاری و مقدونی؛ اسلاوی غربی، شامل چک و اسلوواک، لوساتی و لِخی (لهستانی و گویش های آن)؛ و اسلاوی شرقی، شامل روسی، اوکراینی و بلوروسی. برقراری ارتباط کلامی بین اسلاوی زبانان به علت تفاوت در گویش ها دشوار است، امّا غیرممکن نیست. وام گیری واژگان ایرانی و ژرمنی در قدیم و تأثیر زبان های آلمانی و ترکی، به ترتیب، در غرب و بالکان، در اعصار متأخر در زبان های اسلاوی هویداست. اصطلاحات جدید با اخذ واژه های یونانی و لاتین ساخته می شوند. زبان های اسلاوی شرقی و جنوب شرقی به خط سیریلیک و نزد اسلاوهای کاتولیک رومی با الفبای رومی نوشته می شوند. صرب ها زبان صرب و کرواتی را به خط سیریلیک و کروات ها همین زبان را به حروف رومی می نگارند.