اسلاس. [ اِ ] ( ع مص ) اسلاس نخله ؛ رفتن بیخ شاخ خرمابن : اسلست النخلة. ( منتهی الارب ). و در تاج العروس آمده است : و سلست النخلة کفرح ؛ ذهب کربها. عن ابن عباد؛ کاسلست فهی سلاس. هکذا فی سائر النسخ و فی العباب و الذی فی التکملة واللسان فهی مسلس فیها و فی الناقة و الذی یظهر بعد التأمل ان النخلة سلس اذا تناثر منها البسر و مسلاس اذا کانت من عادتها ذلک و قد مرت لها نظائر فی مواضع متعددة. || اسلاس ناقه ؛ بچه ناتمام افکندن شتر ماده : اسلست الناقة. ( منتهی الارب ).اسلاس. [ اَ س َل ْ لا ] ( اِ ) تاریکی. ( دزی ج 1 ص 23 ).
