اسقف نشینی موئسیا

اسقف نشینی موئسیا ( لاتین: Dioecesis Moesiarum, یونانی: Διοίκησις Μοισίας ) یک اسقف نشینی در امپراتوری روم بود که شامل بلغارستان غربی، صربستان مرکزی، مونته نگرو، آلبانی، مقدونیه شمالی، و یونان بود.
اسقف نشینی موئسیا یکی از دوازده اسقف نشینی هایی بود که دیوکلسین ( حـ. ۲۸۴ - ۳۰۵ ) در دوران اصلاحات اداری خود، در امپراتوری روم به وجود آورد. این اسقف نشینی بسیاری از بخش های یونان باستان و ایلیریا را احاطه کرده و از کرت تا دانوب گستردگی داشت. در دوران تترارشی ( حکومت چهارنفره ) این اسقف نشینی تحت حوزه ی قضایی سزار گالریوس بود که در بسیاری از دوران حکومتش به عنوان آگوستوس آن را تحت کنترل خود نگه داشت ( ۳۱۱ - ۳۰۵ ) او سپس مرد و در شهر فلیکس رومولیانا، درون قلمروی اسقف نشینی موئسیا به خاک سپرده شد.
این اسقف نشینی سپس به دو نیمه تقسیم شده و دو اسقف نشینی مقدونیه و اسقف نشینی داکیه در شمال، و احتمالا تحت حکومت کنستانتین یکم ( حـ. ۳۳۷ - ۳۰۶ ) را تشکیل داد، هرچندکه این این جدایی تا سال ۳۷۰ تایید نشده بود. این دو اسقف نشینی نو در نیمه ی دوم سده چهارم میلادی به عنوان بخشی از فرمانداری پرایتوری ایلیریکوم گروه بندی شدند، که الزاما همان مناطقی را که اسقف نشینی موئسیا پوشش می داد را شامل می شد. [ ۱]
پس از اصلاحات اداری امپراتور دیوکلسین، اسقف نشینی موئسیا از استان های زیر تشکیل شده بود:[ ۲] [ ۳]
• آخیا
• کرت
• داکیه مدیترانه
• داکیه رودخانه ای
• داردانیا
• اپیروس نو
• اپیروس کهن
• جزیره ها ( استان رومی )
• مقدونیه پیشین
• مقدونیه دوم
• موئسیای پیشین
• پروالتانا
• تسالی پیشین
• تسالی دوم