اسفولوفندریون

لغت نامه دهخدا

اسفولوفندریون. [ اِ لو ف َ ] ( معرب ، اِ ) ( مصحف اسقولوفندریون ) نباتی است صخری و در جائی که آفتاب نتابد روید بدون شکوفه و بی ساق و اطراف برگهای آن کنگره داراست و در اکتوبر یعنی امشیر آنرا بگیرند. در دوّم حارّ و در سوم یابس است. مفتح و مدرّ است و در ازاله ٔطحال و یرقان با سکنجبین تا چهل روز مجرب است و مضرقلب و ریه و مصلح آن عسل و قدر شربت وی تا پنج مثقال است و گویند بدل آن مرجان محرق است. ( تذکره ضریر انطاکی ج 1 ص 46 ، 47 ). رجوع به اسقولوفندریون شود.

پیشنهاد کاربران