اسفورتسا کارلو

دانشنامه آزاد فارسی

اِسْفورتْسا، کارلو (۱۸۷۳ـ۱۹۵۲)(Sforza, Carlo)
دیپلمات و سیاستمدار ایتالیایی. در ۱۹۱۹ معاون وزیر امور خارجه و در ۱۹۲۰ وزیر خارجه در دولت جووانی جولیتّی شد. در ۱۹۲۲ سفیر ایتالیا در فرانسه بود. اما پس از روی کارآمدن موسولینی، از مقامش استعفا کرد و به ایتالیا بازگشت و برضد فاشیسم فعالیت کرد. در ۱۹۲۸ به ناچار ایتالیا را ترک کرد و به بلژیک و سپس امریکا رفت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و پس از آن که بار دیگر وزیر خارجۀ ایتالیا شد، در کنفرانس پاریس (۱۹۴۷) در صحنۀ دیپلماسی اروپا ظاهر شد. آخرین سال های زندگی او به تلاش برای احیای نفوذ ایتالیا در صحنۀ سیاست جهانی و بازگرداندن ایتالیا به صف متحدان غربی گذشت. در ۱۹۵۱، که به سبب بیماری از مقامش استعفا کرد، شاهد تحقق یافتن سیاست هایش بود. اسفورتسا در مونتینیوزو، نزدیک ماسا، در ایتالیا، زاده شد. فعالیت های دیپلماتیک او در استانبول، پکن، پاریس، مادرید، و لندن موجب شهرتش شد. ازجمله آثار اوست:۵۰ سال جنگ و دیپلماسی در بالکان (۱۹۴۱)؛ ماکیاولی: لاتینی و ایتالیایی (۱۹۴۲)؛ایتالیایی های راستین (۱۹۴۲)؛ جنگ تمامیت خواهانه و پس از آن (۱۹۴۲)؛ ایتالیای معاصر: خاستگاه های فکری و اخلاقی آن (۱۹۴۶)؛ و ایتالیا و ایتالیایی ها (۱۹۴۸).

پیشنهاد کاربران

بپرس