اسفع

لغت نامه دهخدا

اسفع. [ اَ ف َ ] ( ع ص ، اِ ) چرغ. || گاو دشتی. || جامه سیاه. || هر سیاه که سیاهی آن بسرخی زند. ( منتهی الارب ). رنگ سیاه.( مهذب الاسماء ). || گوسفند. اسم است مر غنم را وقتی که برای دوشیدن خوانند. و منه : اَشْل ِ الیک الاَسفع؛ بخوان گوسپند را برای دوشیدن. ( منتهی الارب ). || ابیض اسفع؛ نیک سپید. سپیدی سپید.

فرهنگ فارسی

چرغ گاو دشتی

پیشنهاد کاربران

بپرس