اِسفَرایِنی، ابوالعَباس ( ـ۴۰۴ق)
(مشهور به فضل بن احمد) دبیر دورۀ سامانی و نخستین وزیر سلطان محمود غزنوی . در آغاز دبیر (کاتب ) دربار سامانی و مدتی صاحب دیوان بَرید (پُست ) مرو بود. در هنگام حکومت سلطان محمود غزنوی، وزارت یافت و مورد اعتماد خاص او قرار گرفت . وی اگرچه در فضل، ادب، و شناخت لغت عرب مهارتی نداشت، اما در ادارۀ امور کشوری و لشکری تبحّری بسزا داشت . او را بانی مدرسه ای در بلخ دانسته اند. در دوران وزارت اسفراینی ، دفاتر و دواوین به فارسی نوشته شد. همچنین از حامیان فردوسی و ممدوح وی بود. سرانجام به سبب اختلافی که بین او و محمود پدیدار گشت ، اسفراینی به زندان افتاد و در غیبت محمود چندان شکنجه شد تا این که درگذشت .
(مشهور به فضل بن احمد) دبیر دورۀ سامانی و نخستین وزیر سلطان محمود غزنوی . در آغاز دبیر (کاتب ) دربار سامانی و مدتی صاحب دیوان بَرید (پُست ) مرو بود. در هنگام حکومت سلطان محمود غزنوی، وزارت یافت و مورد اعتماد خاص او قرار گرفت . وی اگرچه در فضل، ادب، و شناخت لغت عرب مهارتی نداشت، اما در ادارۀ امور کشوری و لشکری تبحّری بسزا داشت . او را بانی مدرسه ای در بلخ دانسته اند. در دوران وزارت اسفراینی ، دفاتر و دواوین به فارسی نوشته شد. همچنین از حامیان فردوسی و ممدوح وی بود. سرانجام به سبب اختلافی که بین او و محمود پدیدار گشت ، اسفراینی به زندان افتاد و در غیبت محمود چندان شکنجه شد تا این که درگذشت .
wikijoo: اسفراینی،_ابوالعباس_(_ـ۴۰۴ق)