اسف خوردن

لغت نامه دهخدا

اسف خوردن. [ اَ س َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) افسوس خوردن. دریغ خوردن.

( مصدر ) افسوس خوردن دریغ خوردن .

اسف خوردن ؛ بخود اسف راه دادن. منفعل شدن بر اثر اسف. تأسف بخود راه دادن. حسرت خوردن.