اسطون

لغت نامه دهخدا

اسطون. [ اُ ] ( معرب ، اِ ) بیونانی اسطفین است که زردک باشد. و بهترین آن زرد و شیرین بود. ( برهان ). گزر. جزر. رجوع به اسطفین شود.

پیشنهاد کاربران