اسطوره شناسی روم به مجموعه ای از روایات سنتی گفته می شود که در اصل به افسانه های سرچشمه گرفته از رم باستان و سیستم مذهبی این سرزمین، ارتباط دارند و به همان شیوه در ادبیات و هنرهای تجسمی رومیان تجلی یافته اند. «اسطوره شناسی روم» همچنین ممکن است به مطالعات مدرنی اشاره داشته باشد که ضمن پرداختن به موارد پیش گفته، موضوعات مرتبط و مشابه آن را، در هنر و ادبیات سایر فرهنگ ها در هر دوره، نشان بدهند.
مطالعهٔ پیرامون اسطوره های روم، بخاطر تأثیرگذاری و نفوذ اولیهٔ دین و مذهب یونانی و خدایان و اساطیر یونان، بر تمدن شبه جزیره ایتالیا، در طی دوران ماقبل تاریخی رم، ممکن است تا حدودی پیچیده به نظر برسد. این پیچیدگی، بعدها و با تقلید آگاهانه و عمدی نویسندگان رومی از الگو و مدل ادبی یونانی، به اوج خود رسید و این نویسندگان روایات مربوط به خدایان یونانی را از اساطیر یونان وام گرفتند و آنان را به عنوان همتایان رمی اساطیر یونان، در پانتئون خدایان سرزمین خود قرار دادند. اسطوره ها و افسانه های رومی در دوران های نخست، با مذهب اتروسکی ها نیز، ارتباطی پویا داشته اند، که البته این ارتباط در مقایسه با ارتباط موجود میان اساطیر روم با اساطیر یونان، کمتر مستند می باشد.
از حدود ۱۵۰۰ پیش از میلاد، اقوام ایتالیایی کم کم در شبه جزیرهٔ حاصلخیز ایتالیا ساکن شدند. گرچه اغلب آن ها کشاورز بودند، اما ناگزیر شدند تقریباً به طور دایم با غارتگران شمال بجنگند. روم تأسیس شده بود، اما چهره آرمانی کشاورز - سرباز مصمم، با نظم و وظیفه شناس در اینجا ریشه داشت و رومیان و دیدگاهی که آنان در طول تاریخ برای دین خود تقبل کردند، الهام می بخشید.
در سدهٔ ۸ پیش از میلاد، دو گروه جدید از مردم کم کم در شبه جزیرهٔ ایتالیا ساکن شدند. یونانی ها اجتماعاتی معروف به ماگنا گرسیا ( Magna Graecia ) در طول سواحل جنوبی تشکیل داده بودند، در حالی که در مرکز ایتالیا قومی با خاستگاه نامشخص به نام اتروسک ها برآمدند. در حدود همان ایام، لاتینی های ایتالیایی و سابین ها در جنوب تیبر در تپه های آلبانی، در اطراف منطقه ای می زیستند که بعدها به شهر رُم بدل شد. این خانواده و تبار در محور فعالیت های دینی برای این جوامع کوچک کشاورزی قرار داشتند و ندانسته بوته آزمایش دین بعدی رومیان گردیدند. به هر حال، آشکار است که آن ها در انزوا نمی زیستند و با قبایل ایتالیایی مجاور و با تمدن های پیشرفته تر اتروسکی و یونان شمالی و جنوب مراوده داشتند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمطالعهٔ پیرامون اسطوره های روم، بخاطر تأثیرگذاری و نفوذ اولیهٔ دین و مذهب یونانی و خدایان و اساطیر یونان، بر تمدن شبه جزیره ایتالیا، در طی دوران ماقبل تاریخی رم، ممکن است تا حدودی پیچیده به نظر برسد. این پیچیدگی، بعدها و با تقلید آگاهانه و عمدی نویسندگان رومی از الگو و مدل ادبی یونانی، به اوج خود رسید و این نویسندگان روایات مربوط به خدایان یونانی را از اساطیر یونان وام گرفتند و آنان را به عنوان همتایان رمی اساطیر یونان، در پانتئون خدایان سرزمین خود قرار دادند. اسطوره ها و افسانه های رومی در دوران های نخست، با مذهب اتروسکی ها نیز، ارتباطی پویا داشته اند، که البته این ارتباط در مقایسه با ارتباط موجود میان اساطیر روم با اساطیر یونان، کمتر مستند می باشد.
از حدود ۱۵۰۰ پیش از میلاد، اقوام ایتالیایی کم کم در شبه جزیرهٔ حاصلخیز ایتالیا ساکن شدند. گرچه اغلب آن ها کشاورز بودند، اما ناگزیر شدند تقریباً به طور دایم با غارتگران شمال بجنگند. روم تأسیس شده بود، اما چهره آرمانی کشاورز - سرباز مصمم، با نظم و وظیفه شناس در اینجا ریشه داشت و رومیان و دیدگاهی که آنان در طول تاریخ برای دین خود تقبل کردند، الهام می بخشید.
در سدهٔ ۸ پیش از میلاد، دو گروه جدید از مردم کم کم در شبه جزیرهٔ ایتالیا ساکن شدند. یونانی ها اجتماعاتی معروف به ماگنا گرسیا ( Magna Graecia ) در طول سواحل جنوبی تشکیل داده بودند، در حالی که در مرکز ایتالیا قومی با خاستگاه نامشخص به نام اتروسک ها برآمدند. در حدود همان ایام، لاتینی های ایتالیایی و سابین ها در جنوب تیبر در تپه های آلبانی، در اطراف منطقه ای می زیستند که بعدها به شهر رُم بدل شد. این خانواده و تبار در محور فعالیت های دینی برای این جوامع کوچک کشاورزی قرار داشتند و ندانسته بوته آزمایش دین بعدی رومیان گردیدند. به هر حال، آشکار است که آن ها در انزوا نمی زیستند و با قبایل ایتالیایی مجاور و با تمدن های پیشرفته تر اتروسکی و یونان شمالی و جنوب مراوده داشتند. [ ۱]
wiki: اسطوره شناسی روم