اسطوره شناسی اسکاندیناوی یا اسطوره شناسی نورس یا اسطوره شناسی نوردیک به اسطوره های مردمان ژرمنی شمال و کشورهای اسکاندیناوی می پردازد. منابع اساطیر بت پرستی نورس برخلاف اساطیر یونان یا مصر محدود هستند و به چند دست نوشته و منظومه محدود می شوند که مشهورترین آن ها ادای منظوم است، اما شکی نیست که در نظر اقوام باستانی شمال، ایزدان و اسطوره ها بسیار اهمیت داشتند و بسیاری هم ریشه خاورمیانه ای دارند. در عوض به خاطر رواج کافرکیشی از سدهٔ دهم میلادی و سلطهٔ وایکینگ ها و قبایل ژرمنی در آن دوره این منابع نسبت به منابع اساطیری دیگر متأخرتر هستند و در برخی موارد جزئیات کامل تری دارند.
پس از سقوط امپراتوری رم در سدهٔ پنجم، قبایل ژرمنی در شمال اروپا، در قلمروهایی که قسمت غربی آلمان امروزی می شود و مدت کوتاهی از آن رومی ها بود، سکنی گزیدند. آن ها به زبان هایی حرف می زدند که نیای زبان های انگلیسی، آلمانی، هلندی، فلاندری، دانمارکی، سوئدی، نروژی و ایسلندی بود و نیز دین و اساطیر ویژه خود را به آنجا منتقل کردند. در سرزمین اصلی اروپا و انگلستان، گرویدن به مسیحیت بدین معنا است که مدارک کمی از باورهای باستانی باقی مانده است، پس برای جزئیات بیشتر باید به اسکاندیناوی و ایسلند رجوع کرد، چون مسیحیت خیلی دیرتر به این دو سرزمین رسید. با وجود این، اهمیت ایزدان آن ها از نظر اقوام شمالی، و نفوذ دیررس این اسطوره ها به عنوان بخشی از میراث اروپایی، از اینجا معلوم می شود که در انگلیس و دیگر زبان های برآمده از ژرمنی، هنوز ایزدان شمال را در نام روزهای هفته به یاد می آورند. همانند «Tuseday» ( سه شنبه ) روز تیر، «Wednesday» ( چهارشنبه ) روز ادین/وُدن، «Thursday» ( پنجشنبه ) روز ثور و «Friday» ( جمعه ) روز ویژهٔ فریگ است.
داستان های اسکاندیناویایی، مانند تمام اسطوره های خلقت راجع به خاستگاه دنیا، تلاش می کنند تا این پدیدهٔ طبیعی را توضیح دهند. قدیمی ترین روایات باقی مانده از اسطوره های اسکاندیناویایی، از طریق نویسندگان ایسلندی به دست ما رسیده است. این اسطوره ها خاستگاه خلقت را سرزمینی می دانند که در آنجا یخ و آتش با هم وجود دارد و خلقت مابین توده های یخ و آتشفشانهای بخاردار جزیره صورت واقع به خود می گیرد. سمت شمال این سرزمین، یخ و برف و سمت جنوب آن دنیای شعله ها و آتش جوشان است. زندگی در شکل اولین غول ها از تعامل بین این دو نیروی متضاد به ظهور رسید. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از سقوط امپراتوری رم در سدهٔ پنجم، قبایل ژرمنی در شمال اروپا، در قلمروهایی که قسمت غربی آلمان امروزی می شود و مدت کوتاهی از آن رومی ها بود، سکنی گزیدند. آن ها به زبان هایی حرف می زدند که نیای زبان های انگلیسی، آلمانی، هلندی، فلاندری، دانمارکی، سوئدی، نروژی و ایسلندی بود و نیز دین و اساطیر ویژه خود را به آنجا منتقل کردند. در سرزمین اصلی اروپا و انگلستان، گرویدن به مسیحیت بدین معنا است که مدارک کمی از باورهای باستانی باقی مانده است، پس برای جزئیات بیشتر باید به اسکاندیناوی و ایسلند رجوع کرد، چون مسیحیت خیلی دیرتر به این دو سرزمین رسید. با وجود این، اهمیت ایزدان آن ها از نظر اقوام شمالی، و نفوذ دیررس این اسطوره ها به عنوان بخشی از میراث اروپایی، از اینجا معلوم می شود که در انگلیس و دیگر زبان های برآمده از ژرمنی، هنوز ایزدان شمال را در نام روزهای هفته به یاد می آورند. همانند «Tuseday» ( سه شنبه ) روز تیر، «Wednesday» ( چهارشنبه ) روز ادین/وُدن، «Thursday» ( پنجشنبه ) روز ثور و «Friday» ( جمعه ) روز ویژهٔ فریگ است.
داستان های اسکاندیناویایی، مانند تمام اسطوره های خلقت راجع به خاستگاه دنیا، تلاش می کنند تا این پدیدهٔ طبیعی را توضیح دهند. قدیمی ترین روایات باقی مانده از اسطوره های اسکاندیناویایی، از طریق نویسندگان ایسلندی به دست ما رسیده است. این اسطوره ها خاستگاه خلقت را سرزمینی می دانند که در آنجا یخ و آتش با هم وجود دارد و خلقت مابین توده های یخ و آتشفشانهای بخاردار جزیره صورت واقع به خود می گیرد. سمت شمال این سرزمین، یخ و برف و سمت جنوب آن دنیای شعله ها و آتش جوشان است. زندگی در شکل اولین غول ها از تعامل بین این دو نیروی متضاد به ظهور رسید. [ ۱]
wiki: اسطوره شناسی اسکاندیناوی