اسطاث
لغت نامه دهخدا
اسطاث. [ ] ( اِخ ) نام یکی از شاگردان بقراط. ( ابن الندیم ). در تاریخ الحکماء قفطی آمده ( ص 94 ): و من تلامیذ بقراط لاذن ماسرجس ساوری فولس و هو اجل تلامیذه و خلیفته اسطاث غورس.
اسطاث. [ اُ ] ( اِخ ) او راست : نقل شرح امقیدورس از کتاب الکون و الفساد ارسطو بعربی. نقل کتاب الحروف ( الهیّات ) ارسطو برای کندی. نقل کتاب الحقن تألیف سورونوس بعربی و آن را حنین اصلاح کرده است. ( تاریخ الحکماء قفطی چ لیبسک ص 40 س 20، ص 42 س 2 و ص 94 س 5 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید