لغت نامه دهخدا
اسرة. [ اَ س ِرْ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ سرّ. میانه های وادی. بهترین جای های وادی. ( از منتهی الارب ). || ج ِ سریر. تخت ها. اورنگها :
ناداهم صارخ من بعد ما قبروا
این الاسرة و التیجان و الکلل.
|| ج ِ سرار. شکنهای کف دست و پیشانی. ( منتهی الارب ) ( مؤید الفضلاء ).
فرهنگ فارسی
میانه های وادی
فرهنگ عمید
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
ألأُمَّةُ هی ألأُسرَةُ الکبیرة لکلّ الشعب المُسلِم والمِلّة الإسلامیّة والقوم الاسلامی والفرد والاشخاص والافراد المسلمة وکل من یُسالم المسلمین والاسلام وان لم یکن مسلما.
. . .
وَأَسَرُّوا النَّجْوَى
. . .
وَأَسَرُّوا النَّجْوَى
آسره، اُسرَه: ۱. دوال، زرهِ استوار ۲. دودمان، خاندان، خویشاوندان، بستگان