اسده
لغت نامه دهخدا
اسده. [ اَ س ِدْ دَ ] ( ع اِ ) ج ِ سَدّ.
اسده. [اَ س ِ دَ ] ( ع اِ ) محوطه ای که از چوب و نی سازند. ( منتهی الارب ). محوطه از چوب و نی برای بودن گوسفندان و غیره. حظیرة. ( تاج العروس ). || ماده سگ دونده پی صید. ( منتهی الارب ). ضاریه. ( تاج العروس ).
پیشنهاد کاربران
اِسِّدِه با تشدید س به معنی گرفتن
مثلاً میگه محمد رفته پول اسده .
اسده یک کلمه شیرازی است .
مثلاً میگه محمد رفته پول اسده .
اسده یک کلمه شیرازی است .