اسدروبعل
لغت نامه دهخدا
اسدروبعل. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) ( برقه ) پسر آمیلکار و برادر آنیبال معروف. وی در 218 ق.م. در اسپانیا فرمانده کل لشکر بود و در ابتدای امر مغلوب شد و بعداً بیاری ماس نیسا پادشاه نومیدیا و اسکیپیون از سرداران روم را مغلوب و پراکنده ساخت و با عدّه و عدت فراوان بکمک برادر به ایتالیا شتافت و بدانجا مغلوب و مقتول شد و سپاهیان دشمن سر وی را از تن جدا کرده به اردوگاه برادر وی افکندند. ( قاموس الاعلام ترکی ).
اسدروبعل. [ اَ ب َ ] ( اِخ ) اسدروبال. یکی از سرداران و فرماندهان سپاه که مدت مدیدی در قرطاجنه برابر اسکی پیون امیلیان مقاومت کرد و عاقبت در تاریخ 146 ق.م. مجبور بتسلیم شد. زن وی از این حرکت نامردانه برآشفته بقصد انتقام سر فرزندان خویش را از تن جدا کرد و خود را نیز به آتش افکند. ( قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع بحلل السندسیة ج 2 ص 197 و 200 شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید